„Oblicze ojczyzny” to wiersz biały, należący do liryki pośredniej, w którym podmiot liryczny nie wypowiada się bezpośrednio, a przeżycia opisywane są poprzez opis sytuacji. Treść utworu „Oblicze ojczyzny” T. Różewicza. Ojczyzna to kraj dzieciństwa Miejsce urodzenia To jest ta mała najbliższa Ojczyzna. Miasto miasteczko wieś
Sytuację narodowo-patriotycznego wzmożenia zdiagnozował Juliusz Słowacki już ponad wiek temu, pisząc: Szli krzycząc: „Polska! Polska!” – wtem jednego razu Chcąc krzyczeć zapomnieli na ustach wyrazu; Pewni jednak, że Pan Bóg do synów się przyzna, Szli dalej krzycząc: „Boże! Ojczyzna! Ojczyzna!”. Wtem Bóg z Mojżeszowego pokazał się krzaka, Spojrzał na te krzyczące i zapytał: „Jaka?”[1] Pytanie paląco aktualne. Ojczyzna, wolność, niepodległość – uświęcone polskie słowa-symbole wypisywane na sztandarach – jak są dziś rozumiane? Czy patriotyzm i słuszna duma z tego, co osiągnęliśmy i czym – jak ideą międzyludzkiej solidarności – możemy podzielić się z innymi, może przerodzić się w nacjonalistyczną ksenofobię, podejrzliwość i nienawiść do Innych? W gromkie zawołanie „Śmierć wrogom Ojczyzny”? Czy nie gubimy cennego dziedzictwa I Rzeczypospolitej, które niedawno pod hasłem „Od Unii Lubelskiej do Unii Europejskiej” było naszym wkładem do europejskiej „wspólnoty ducha”, świadectwem politycznej dojrzałości? Pojęcie ojczyzny pojawiło się w naszej historii już w średniowieczu, dojrzałe koncepcje patriotyzmu wypracowaliśmy w „złotym” wieku XVI. Szczególnego znaczenia nabrała wtedy idea patriotyzmu obywatelskiego, ponadnarodowego i ponadkonfesyjnego, dumy z potężnego demokratycznego państwa. Rzeczpospolita Obojga Narodów była wspólnotą ludzi wielu narodowości i wyznań religijnych: Polaków, Litwinów, „Rusinów”, też protestanckich Niemców, Włochów, Żydów, Holendrów, Szkotów. Za Stanisławem Orzechowskim mówiono „gente Rutenus, natione Polonus” – z pochodzenia Rusin, z narodowości, z obywatelstwa Polak. Wzorem dla ówczesnego rozumienia ojczyzny była łacińska patria. Warto pamiętać o tej analogii. Pojęcie ojczyzny – patrii swoimi korzeniami, etymologią sięga rodzinnego domu i ojca (łac. pater). Pierwotnie chodziło o ziemię dziedziczoną po ojcu, ojcowiznę (łac. patrimonium), jednak rozumienie ojczystej przestrzeni szybko objęło też szersze, koncentrycznie zorganizowane kręgi, a słowo patria – ojczyzna przyjęło sens ogólniejszy. Kiedy Horacy (65-8 pisał „Dulce et decorum est pro patria mori” („Słodko i zaszczytnie jest umrzeć za ojczyznę”), myślał o ojczystym kraju, którego dom rodzinny i ojcowizna były tylko małą cząstką. I te dwa wymiary: prywatny i wspólnotowy utrzymują się w pojęciu ojczyzny do dziś, stanowią dwa bieguny, które nadają mu znamienną dynamikę. Karol Wojtyła w poemacie Myśląc Ojczyzna użył metafory drogi: „Kiedy myślę: Ojczyzna, szukam drogi, która zbocza przecina jakby prąd wysokiego napięcia, biegnąc górą - tak ona biegnie stromo w każdym z nas i nie pozwala ustać”[2]. W społecznym imaginarium mieszczą się też profile węższe i szersze. Ojczyzną dla Polaka może być dom rodzinny, okolica, region, kraj jego narodu, Polska, ale może stać się nią także Europa, świat i – odpowiednio – wspólnota ludzi w granicach regionu, narodu, Europy, ludzkości. Do każdej takiej konfiguracji przypisany jest konstytutywny system wartości. Istnieją wartości niejako „zadane” określonym wspólnotom. Dom i rodzinę łączy poczucie bycia u siebie, wzajemna miłość i wierność; kraj, naród i państwo łączą idee wolności, niepodległości, bezpieczeństwa, sprawiedliwości; świat i ludzkość – integrują zasady równości, pokoju i solidarności. Krzysztof Zanussi napisał kiedyś, że „Miłość ojczyzny jest […] środkowym ogniwem łańcucha miłości, który rozciąga się od siebie samego, poprzez rodziców, rodzinę, przyjaciół, region czy miasto rodzinne – do ojczyzny, i dalej, poprzez kontynent, planetę, sięga całego dzieła stworzenia”[3] .A Tadeusz Różewicz powiązał obrazy ojczyzny z etapami życia człowieka: Ojczyzna to kraj dzieciństwa miejsce urodzenia to jest mała najbliższa ojczyzna miasto miasteczko wieś ulica dom podwóko pierwsza miłość las na horyzoncie groby w dzieciństwie poznaje się kwiaty zioła zboża zwierzęta pola łąki słowa owoce ojczyzna się śmieje na początku ojczyzna jest blisko na wyciągnięcie ręki dopiero później rośnie krwawi boli[4]. Jak biegną drogi ojczyzny? W polskim pojmowaniu możemy dziś wyróżnić dwa profile tego pojęcia: ludowy i inteligencki, potoczny i elitarny. Oba bazują na podstawowym znaczeniu „kraj, w którym się urodziliśmy, z którym jesteśmy związani emocjonalnie i kulturowo” – taki jest wspólny mianownik definicji słownikowych ojczyzny – ale odmiennie hierarchizują wymiary przestrzenny, wspólnotowy i aksjologiczny, precyzują i wzbogacają ich sens o dodatkowe cechy szczegółowe. W profilu elitarnym, który przedłuża tradycję szlachecką i legionową, relacja człowiek-ojczyzna jest modelowana w duchu walki, zgodnie z etosem patriotyczno-heroicznym, który w słownikach ma bogatą frazeologię: niepodległa, suwerenna, wolna, wyzwolona, okupowana ojczyzna (w Praktycznym słowniku współczesnej polszczyzny Haliny Zgółkowej); obrońca ojczyzny; synowie ojczyzny; bronić ojczyzny; walczyć, przelewać krew, umrzeć, zginąć, polec za ojczyznę; polec w obronie ojczyzny (w Słowniku języka polskiego Witolda Doroszewskiego); przywoływana jest także sytuacja wygnania czy emigracji: druga, nowa, przybrana ojczyzna. Patrioci polscy, przebywający na emigracji po przegranych powstaniach, pielęgnowali wyidealizowany obraz ojczyzny, siłą rzeczy oddalony od domu i kraju okupowanego przez obcych. Ten profil sięga czasów romantyzmu. Maurycy Mochnacki (1803-1834) pisał: „Senatorowie! Wy zapewne odgadujecie, co to jest ojczyzna [...]. Zaprawdę nie jest nią piaszczysta przestrzeń Mazowsza, ani Wisła przerzynająca niezmierzone okiem równiny nasze, ani stolica, ani wspaniałe w niej siedliska władz rządowych, ale jest nią owa wielka myśl politycznej niepodległości i nadzieja, że się kiedyś, za przewodnictwem i pomocą bożą w jedną nierozdzielną spężymy całość”[5]. Najradykalniej tę idealistyczną koncepcję ojczyzny, odwołując się do wartości uniwersalnych, wyraził Cyprian Norwid w wierszu Moja ojczyzna (1861): Kto mi powiada, że moja ojczyzna: Pola, zieloność, okopy, Chaty i kwiaty, i sioła - niech wyzna, Że - to jej stopy. Dziecka - nikt z ramion matki nie odbiera; Pacholę - do kolan sięga; Syn - piersi dorósł i ramię podpiera: To - praw mych księga. Ojczyzna moja nie stąd wstawa czołem; Ja ciałem zza Eufratu, A duchem sponad Chaosu się wziąłem: Czynsz płacę światu. Naród mię żaden nie zbawił ni stworzył; Wieczność pamiętam przed wiekiem; Klucz Dawidowy usta mi otworzył, Rzym nazwał człekiem. Ojczyzny mojej stopy okrwawione Włosami otrzeć na piasku Padam: lecz znam jej i twarz, i koronę Słońca słońc blasku […]. Dla Norwida wyznacznikami ojczyzny są wartości kulturowe, państwo i polityka („Rzym”) jest na dalekim planie. Karol Libelt generalnie uniezależniał ojczyznę od państwa: „Bez bytu politycznego nie ma państwa, ale bez bytu politycznego jest ojczyzna i to ogromna jest różnica między ojczyzną a państwem”[6]. Drugi profil ojczyzny, ogarnia „chaty, kwiaty i sioła”, wyrasta z innej tradycji, z etosu chłopów polskich, których określano w dawnej Polsce mianem „pracowitych”. Jest bliski duchowi pozytywistycznemu, opiera się na idei wspólnej pracy i społecznej solidarności (solidaryzmu). Dewiza kosynierów z czasów kościuszkowskich (1794) „Żywią i bronią” przejęła z patriotycznej poezji narodowej etos powinnościowy, ale na pierwszym miejscu w sposób znaczący umieszcza pracę zapewniającą wyżywienie, a walkę – na miejscu drugim. Taką hierarchię ważności odnajdujemy też w wierszu urodzonej w roku 1947 Marii Kozaczkowej: „[…] chłop w poniewierce,/ Orząc ziemie praojców traktorem czy sochą,/ Umie oddać Ojczyźnie krew swoją i serce”. Chłopski stosunek do ojczyzny ma motywację pragmatyczną i psychologiczną. Wynika z miłości do domu i rodziny. W roku 1986, uniwersytecki profesor wyznał: „W mojej wiosce pod Krakowem dom rodzinny nazywa się ojczyzną. Było to dla mnie przez wiele lat jedyne znaczenie słowa ‘ojczyzna’. Znaczyło ono dom. Po prostu dom. Ten właśnie jedyny dom”[7]. Jest to miłość „matecznika”, jak to określił Marian Pilot, wolna od uzasadnień doktrynalnych, politycznych. Owocuje koncepcją „małej ojczyzny” i ideą wspólnoty samorządowej. Rola ziemi jest w chłopskim rozumieniu ojczyzny podwójnie uprzywilejowana. Jest to ziemia uprawiana „w pocie czoła”, miejsce pracy wspólnej, pracy szlachetnej, bo przynoszącej chleb dla wszystkich. Zarazem jest to „ziemia ojców”, ojcowizna, dziedzictwo. Chłopskie traktowanie ziemi czerpie też ze starego mitu ziemi-matki, która żywi wszystkich i po śmierci wszystkich przyjmuje do swego łona. Pogłosy tego archaicznego wyobrażenia są w kulturze ludowej owiane duchem religijnym, odnajdziemy je w żywym kulcie maryjnym, który zdaniem wielu teologów (Hans Küng, Jean Daniélou) przedłuża wierzenia przedchrześcijańskie („pogańskie”). To dlatego poeci chłopscy, zwracając się do ziemi, używają formuł znanych z modlitw do Matki Boskiej: „Ziemio, próchnicy pełna, ciepła jak ręce matek” (S. Buczyński); „Bądź pochwalona, ziemio dziewico, w welonie gwiazd złotych” (Jan Pocek); „Moja Dolino Nowotarska, Błogosławionaś ty skowronka świergotem, pełna chleba, radości i słońca, Matka wśród matek, surowa w miłości” (Wanda Czubernatowa). To na tej właśnie drodze ludowa ojczyzna otrzymuje swoistą sankcję religijną, a taka sakralizacja ojczyzny niewiele ma wspólnego z „religią narodową”, z nacjonalistycznym kultem i ubóstwieniem narodu, któremu ulega część współczesnych (młodych) Polaków. Lokalistyczne, „przyziemne” rozumienie ojczyzny utrwaliło się w polskim imaginarium narodowym. Potocznie rozumiana ojczyzna to kraj nad Wisłą, także bliski region, „ziemia ojców”. To źródłowe rozumienie, stanowiące rdzeń tradycji ludowej, stanowi drugi biegun wyobrażenia ojczyzny – jako koncepcji ideologicznej, opartej na programie politycznej niepodległości i wolności, hołubionym przez narodowe elity. Solidarność fundowana na wspólnej pracy, a z drugiej strony wolność, której obrona stała się niekwestionowanym obowiązkiem obywatelskim, wzajemnie się uzupełniają. Dojrzały patriotyzm potrzebuje bowiem obu tych filarów. Potrzebuje pracy na czas pokoju i gotowości do walki w momencie zagrożenia politycznej wolności. Jerzy Bartmiński językoznawca, etnolingwista, slawista, folklorysta, profesor nauk humanistycznych, profesor zwyczajny w Instytucie Slawistyki PAN, członek Polskiej Akademii Umiejętności. [1] J. Słowacki, Przypowieści i epigramaty, „Szpilki” 1990, nr 33. [2] Myśląc Ojczyzna..., [w:] K. Wojtyła, Poezje i dramaty, Kraków 1979, s. 89. [3] W ankiecie na temat „miłości ojczyzny dzisiaj” [w:] „Tygodnik Powszechny” 1984, nr 43, [4] T. Różewicz, Oblicze ojczyzny, [w:] tegoż, Poezja, Kraków 1988, s. 321. [5] M. Mochnacki, Głos obywatela z Poznańskiego do senatu Królestwa Polskiego z okazji Sądu Sejmowego, [w:] tegoż, Pisma krytyczne i polityczne, t. 2, Kraków 1996. [6] K. Libelt, O miłości ojczyzny, Lwów 1889, [7] T. Styczeń, Jedynie prawda wyzwala. Rozmowy o Janie Pawle II, Rzym 1986, s. 74. Skrót artykułu: Pytanie paląco aktualne. Ojczyzna, wolność, niepodległość – uświęcone polskie słowa-symbole wypisywane na sztandarach – jak są dziś rozumiane? Czy patriotyzm i słuszna duma z tego, co osiągnęliśmy i czym – jak ideą międzyludzkiej solidarności – możemy podzielić się z innymi, może przerodzić się w nacjonalistyczną ksenofobię, podejrzliwość i nienawiść do Innych? W gromkie zawołanie „Śmierć wrogom Ojczyzny”? Czy nie gubimy cennego dziedzictwa I Rzeczypospolitej, które niedawno pod hasłem „Od Unii Lubelskiej do Unii Europejskiej” było naszym wkładem do europejskiej „wspólnoty ducha”, świadectwem politycznej dojrzałości? Mapa Polski z atlasu Abrahama Orteliusa "Theatrum Orbis Terrarum" (wyd. 1592)
Wiersz: POBUDKA W jakim kraju żyć będziemy? Najważniejsze dziś pytanie. Po wyborach się dowiemy. Średnio - Wiersze.kobieta.pl
Marzena GawryśPubliczne Gimnazjumw Miastkowie Kościelnym„INNEJ TAKIEJ ZIEMI W ŚWIECIE NIE MA...”- MAŁA OJCZYZNA MIASTKOWSZCZYZNA (Scenariusz na „Dzień Regionalny”)Prezentowany montaż słowno-muzyczny kierowany jest do społeczności szkolnej, lokalnej i rodziców. Wykonawcami jest młodzież gimnazjalna Celem głównym było: - uświadomienie młodzieży poczucia więzi z miejscem pochodzenia, tożsamości regionalnej i narodowej,- zwrócenie uwagi słuchacza na społeczność lokalną, miejscowe zwyczaje i tradycje, historię, - przedstawienie uroków krajobrazu, elementów kultury Ojczyzny zwykle niezauważanych na co Polski z zaznaczonymi miejscowościami naszego , regionu, szczególnie najbliższej okolicy. Z boku uliczna galeria z obrazami Leona Wyczółkowskiego. Wykonawcy występują w strojach galowych – białe bluzki lub koszule, czarne i granatowe spódnice (długie do kostek) lub Szesnastu Recytatorów Uczeń I, Uczeń II,Leon Wyczółkowski,Zespół I (recytuje wiersz T. Różewicza: *** (oblicze ojczyzny)ojczyzna to kraj dzieciństwa miejsce urodzenia to jest ta mała najbliższa ojczyznamiasto miasteczko wieśulica dom podwórkopierwsza miłośćlas na horyzonciegrobyw dzieciństwie poznaje się kwiaty zioła zboża zwierzęta pola łąki słowa owoceojczyzna się śmiejena początku ojczyznajest bliskona wyciągnięcie rękidopiero później rośniekrwawiboliRecytator II (Wygłasza tekst z pamięci lub odczytuje):Ojczyzna to nie tylko kraj, którego obywatelami jesteśmy, nie tylko państwo, w którym mieszkamy. Na co dzień żyjemy w naszej małej ojczyźnie - w miejscu, gdzie się urodziliśmy i wzrastamy, w miejscu, które poznajemy od dziecka. Nasze rodziny, znajomi z bliższej i dalszej okolicy, społeczności wiejskie, koledzy i koleżanki ze szkoły i z podwórka, parafianie... - wszyscy tworzymy lokalną wspólnotę. Łączy nas nie tylko geograficznie określone miejsce zamieszkania, lecz także myśli, pragnienia, marzenia związane z naszym regionem. Jako młodzi Polacy kochamy i szanujemy naszą ojczyznę - Polskę, jednak to co w niej dla nas najcenniejsze mamy 'blisko siebie: ,,to nasza ojczyzna — Miastkowszczyzna". Jesteśmy dumni z lokalnych zwyczajów i tradycji, które pragniemy ciągle poznawać i kultywować je, przekazując następnym III:Pamiętamy o tym, że za naszą małą ojczyznę walczyli kiedyś mieszkańcy naszego regionu, nasi dziadkowie, którzy dla nas poświęcali swoje zdrowie i życie. Dzisiaj zachowujemy ich we wdzięcznej pamięci, nie zapominając o kwiatach pod pomnikiem Bohaterów Wokalistów: Wykonuje piosenkę (z repertuaru Krzysztofa Klenczona)– „Biały krzyż”Recytator IV:Ludowa mądrość stawia ojczyznę wśród wartości najwyższych, mówiąc niej liczne przysłowia (każde z przysłów wypowiada inny uczeń):Gdzie dobrze, tam i swoja każdemu bez ojczyzny jest jak słowik bez różne, ojczyzna -jednaNaród ma jeden dom — jest wspólna matką wszystkich kochamy nie dlatego, że wielka, ale że nie dla siebie się urodził, lecz dla V:O ojczyźnie, także tej małej ojczyźnie, pisali nasi poeci, miedzy innymi Tadeusz Różewicz, Czesław Miłosz czy Julian Tuwim, który niejednokrotnie ojczyzną nazywał rodzinny dom:Recytator VI (: W tle słychać muzykę odtwarzaną z płyty CD-R: „Pożegnanie ojczyzn” Ogińskiego. Rrecytuje wiersz J. Tuwima: „Ojczyzna”):Ojczyzną moją jest Bóg,Duch, Syn i Ojciec wszechświata. Na każdej z moich dróg Ku Niemu dusza moją jest Polski, prostej, serdecznej,Niech mi pozwoli PanW nim znaleźć spoczynek moją jest dom, Kochany dom rodzicielski, Przytułek cichym snom Młodości sielskiej - strudzony śród dróg, W oczu twych błękit przeczysty, I jest w nim wszystko i Bóg, I Polska, i dom VII:Do rodzinnych stron tęsknili i tęsknią ci, których los rozdzielał z najbliższymi i z ukochanym domem, z sadami, ogrodami, polami:Chór wokalistów:Zespół wykonuje piosenkę „To był Świat w zupełnie starym stylu” (z repertuaru Urszuli Sipińskiej).Recytator VIII (Recytuje fragm. utworu J. Lechonia pt. „Wiersz mazowiecki”):Nie gardenie ani lilie, Nie Italie, nie Brazylie, Tylko jaskry, tylko mlecze Wśród zielonych trawy smug. Chcemy, chcemy, utrudzeni, Tamtych kwiatów i zieleni I tej drogi, co się wlecze Pod ubogi, stary próg!Jak patrzało kiedyś dziecko Na wieś biedną, mazowiecką. Na zorane kartofliska. Na wiślany biały piach. Tak i dzisiaj - jak daleki! –Spod znużonej mej powieki Widzę ciebie, widzę z bliska W każdej myśli, wszystkich IX:Podobnie do swej ukochanej Litwy tęsknił Adam Mickiewicz, który tak pięknie pisał o swej małej ojczyźnie. (Recytuje fragment Epilogu do „Pana Tadeusza A. Mickiewicza na podkładzie muzyki Wojciecha Kilara- skomponowanej do filmu „Pan Tadeusz”).:Dziś dla nas, w świecie nieproszonych gości, W całej przeszłości i w całej przyszłości Jedna już tylko jest kraina taka, W której jest trochę szczęścia dla Polaka, Kraj lat dziecinnych! On zawsze zostanie Święty i czysty jak pierwsze kochanie, Nie zaburzony błędów przypomnieniem, Nie podkopany nadziei złudzeniem, Ani zmieniony wypadków strumieniem.(...)Ten kraj szczęśliwy ubogi i ciasny! Jak świat jest boży, tak on był nasz własny, Jakże tam wszystko do nas należało, Jak pomnim wszystko, co nas otaczało: Od lipy, która koroną wspaniałą Całej wsi dzieciom użyczała cienia Aż do każdego strumienia, kamienia, Jak każdy kątek ziemi był znajomy Aż po granice, po sąsiadów X:„Kraj lat dziecinnych" zachował w sercu także największy Polak - Karol Wojtyła. Choć dziś jest Obywatelem świata, z nostalgią i szacunkiem wspomina „górskie okolice" - miejsce swego urodzenia, a także przyjaciół z lat dzieciństwa i XI:We współczesnym świecie pełnym pośpiechu i zgiełku, świecie, w którym nieustannie za czymś gonimy, nasza mała ojczyzna staje się azylem - miejscem wyciszenia, zatrzymania, uspokojenia. W rodzinnym domu. w kontakcie z przyroda, podczas fizycznej pracy na wsi zyskujemy nowa wewnętrzną energię i budujemy w sobie pragnienie pełnego, wartościowego XII (Recytuje wiersz K. Wierzyńskiego pt. „Na polach"):Na polach, gdzie się ścierają granice Nieba i ziemi, i gdzie perspektywyNieodgadnione kryją tajemnice –Jestem ze mną jeno wichr psalmy zawodzi I słońce wiesza swe najświętsze wota Bogu na piersi, - wśród szczęścia się rodzi Moja wokalistów: Śpiewa piosenkę „Niebo z moich stron” (z repertuaru zespołu Czerwonych Gitar)Recytator XIII:Często fascynujemy się cudami świata, niezwykłymi krajobrazami dzikiej przyrody, a nie dostrzegamy piękna naszej rodzimej przyrody, obojętnie przechodzimy obok zachwycających pejzaży mazowieckich i miastkowskich. Rozejrzyjmy się wokoło, popatrzmy na nasze łąki i pola, na pracujących ludzi. Spróbujmy dostrzec w wiejskiej rzeczywistości to, co odkrył w niej ks. Jan Twardowski: Recytator XIV (Recytuje wiersz J. Twardowskiego pt. „Na wsi"):Tu Pan Bóg jest na serio pewny i prawdziwybo tutaj wiedzą kiedy kury karmićjak krowę doić żeby nie kopnęłajak starannie ustawić drabinkę do sianajak odróżnić liść klonu od liścia jaworutak podobne do siebie lecz różne od spodua liści nie zrozumiesz ani nie odmienisztu wiedzą że konie stają głowami do środkaże kos boi się bardziej w ogrodzie niż w lesieże skowronek spłoszony raz jeszcze zaśpiewakukułka tutaj żywa a nie nakręconapszczoła wciąż się uwija raz w prawo raz w lewoa mirt rozkwita tylko w zimnym oknieptaki też nie od razu wszystkie zasypiajązresztą mogą się czasem serdecznie pomylićjak ktoś kto bije żonę by zranić teściowąi wiadomo że sosny niebieskozielonea dziurawiec to żółte świętojańskie zieleTu Pan Bóg jest jak Pan Bóg pewny i prawdziwy tylko dla filozofów garbaty i krzywyRecytator XV:Czy znamy dobrze nasz region, jego najpiękniejsze zakątki, najcenniejsze zabytki, najciekawsze legendy, wartościowych ludzi...? Posłuchajmy prezentacji przygotowanych przez uczniów na temat miejscowości, w których mieszkają.(Tu przedstawiciele poszczególnych klas prezentują krótkie informacje o swoich miejscowościach) Recytator XVI:Dbajmy o naszą piękna okolice, weźmy w swoje ręce odpowiedzialność za kształt i losy naszej małej ojczyzny. Nie wstydźmy się jej, lecz bądźmy z niej dumni i chciejmy ja godnie reprezentować, bo - jak mówi poeta - „innej takiej ziemi w świecie nie ma...”Chór wokalistów:Na zakończenie uczniowie wykonują piosenkę „W drogę” z repertuaru Czerwonych „Poezje” J. Lechoń, Wrocław „Przysłowia polskie i obce” Masłowscy, Warszawa 2003. 3. „Pan Tadeusz” A. Mickiewicz, Warszawa „Wybór poezji” T. Różewicz, Warszawa „Poezje” Warszawa „Wiersze wybrane” Warszawa „Wybór poezji” K. Wierzyński, Wrocław 1991.
Moja mała Ojczyzna - opis. Moją mała ojczyzną jest Wrocław. Miasto w którym się urodziłem, stawiałem pierwsze kroki, gdzie wypowiadałem pierwsze słowa , gdzie sie wychowałem . We wrocławiu mieszkam juz 13 lat , dlatego też zajmuje ono szczególne miejsce w moim sercu. Gdziekolwiek i z kimkolwiek jestem, zawsze powracam myślami do
Scenariusz ślubowania klas pierwszychPRZEBIEG UROCZYSTOŚCIPrzewodnicząca :Spotykamy się dzisiaj na uroczystym apelu z okazji ślubowania uczniów klas pierwszych. Serdecznie witamy zaproszonych gości: rodziców, dziadków, dyrekcję szkoły, nauczycieli a przede wszystkim bohaterów dnia dzisiejszego – Was pierwszoklasiści. Już za chwilę zostaniecie uczniami Naszej szkoły. Pamiętajcie, że być uczniem, to wypełniać uczniowskie obowiązki: uczyć się, szanować innych, pomagać słabszym. Przed Wami trudne chwile, ale i wiele radości. Pamiętajcie – My starsi uczniowie, wasze koleżanki i wasi koledzy, jesteśmy przy uczniowie klas I przystąpią do uroczystego ślubowania, zaprezentują nam wiadomości i umiejętności, które dotychczas zdobyli w ARTYSTYCZNY W WYKONANIU KLAS IWiersz „Idą Pierwszaki” (wszyscy razem)Idą pierwszaki, dawne maluchy,Jeden w drugiego, to same zuchy,Buzie umyte i ręce czyste,Każdy na plecach dźwiga bijącym sercem stoją przed szkołą,Jak im tu będzie? Chyba wesoło!Wiersz „Jestem uczniem”Kim ja jestem? Wie każdy z Was!Do pierwszej klasy idę pierwszy do szkoły, a ze mną wesoły, bo przygód czeka tornister, a w nim książki i nowym piórniku mam kredki i plecak na plecach, bo plecy to proste, nie bolą i służyć będą nam długo.٭ Dziewczynka I: A nasza Pani DyrektorUśmiecha się miło…Strach gdzieś znikł od razu,Lżej się nam I: Także Pani wicedyrektorTak spogląda szczerze…Dobrze w szkole będzie!Teraz już w to wierzę!Chłopiec II: I pani do nas ,Dziś puszcza oko…Nie ma się co martwić!W szkole będzie „spoko”Dziewczynka II: Znamy już naszeszkolne że po tablicyW klasie się nie III: Chociaż jestem taka mała,Wiem, że szkoła jest wspaniała!W szkole są klasy i dużo dzieci,A czas nauki tak miło leci!Dzieci śpiewają piosenkę pt. „Witaj, nasza dobra szkoło”Jeszcze w uszach szumią morskie fale,śpiewa głośno rześki, górski wiatr,na wakacjach było, było tak wspaniale,ale teraz już do szkoły nadszedł czas (…).Refren: Witaj szkoło, witaj, nasza dobra szkoło,przyjmij nas radośnie, miło i wesoło,bo wracamy wypoczęci i szczęśliwi,mamy mnóstwo dobrych chęci, wiele szkole czeka na nas nasza pani,poprowadzi nas w nieznany świat,bo dokoła tyle, tyle spraw ciekawych,które chcemy jak najlepiej w życiu znać (…).Refren: Witaj szkoło, witaj ….Chłopiec III: Piękne literki piszę w pokażę, Jak nie IV: Ja się głoskować, już lekcji grzeczny, cały czas V: Na lekcjach często, zgłaszać się problemów z nauką nie „Cudowna klasa”Nasza klasa – to jest klasa!Nie znajdziecie tu czyste,Wszystko ręce i popatrzcie na zeszyt!Każdy zeszyt znakomity!I nalepka i okładka,Czyściuteńka, świeża, jak cicho w naszej klasie!Mowy nie ma o hałasie!Nikt nie gada. Nie nie ciągnie za nie ściąga cudzych świetnie „Dyżurny”Czy w dzień słoneczny, czy w dzień pochmurny, zawsze przyjemnie jest być mej klasy na przerwie gania,a mnie czekają trudne tablicę, bardzo się staram,by była czarna, nie jakaś w doniczkach sprawdzam się macie, podlać was może?Gdy mi papierek wejdzie pod nogę,to mu do kosza wskazuję ode mnie tylko zależy,czy wpuszczę oknem wiaterek mnie w klasie panuje Tak! Dyżurny to „Klasa I się nie spóźnia”Gdy godzina siódma bije,wstaje każdy pierwszak szybko się umyje,mydło, szczotka idą w dzieci razem:Klasa pierwsza się nie spóźnia,chociaż jest najmłodszą z I się nie spóźnia,zawsze w szkole jest na już ubranie,but jak lustro każdy tylko zjeść śniadanie,i do szkoły raz, dwa, dzieci razem: Klasa I się nie spóźnia…Wiersz pt. „Rozmowa na szkolnym podwórku”.Uczeń klasy III: Kiedy przyszliście tu na jesieni,Jacek bał się…A Tomek czerwienił!KaśkaCiągle uderzała w bek!Ale minął,jeden, drugi tydzień…Razem: Już nam wszystko coraz lepiej I czytanie,Dziewczynka: i pisanie,Chłopiec: dodawanie,Dziewczynka: malowanie…Razem: I się jakoś przyzwyczaił człowiek!Uczeń klasy III: Przyzwyczaił?Powiem: nawet więcej! Tomek zgubił wstydliwe się uśmiecha, Kiedy tylko stanie w drzwiach…Razem: Polubiliśmy tu I ogródek!Chłopiec: I boisko!Dziewczynka: Tomek widzi, że nie taki straszny strach!Uczeń klasy III: No, bo jeśli ktoś przyjdzie do nas,żeby nie wiem jaki śmieszny,mały bąk, bardzo szybko, bardzo szybkosię przekona, ile znajdzie tu pomocnych rąk!Ile znajdzie sercai przyjaźni…Razem: Bo jeżeliktoś tu przyjdzie do nas,żeby nie wiemjaki śmieszny, mały bąk,bardzo szybko,bardzo szybko, się przekona,ile znajdzie tu pomocnych rąk!Dzieci z pierwszych klas mówią wiersz pt. „Moja siostra”Chłopiec I: Moja siostra w piątej klasie,w czwartej klasie jest mój brat,a ja jestem w pierwszej klasie,bo mam tylko siedem II: I tak sobie obiecuję,od początku równy zdać do drugiej klasy!mam przed sobą cały I: Wszyscy sobie obiecująod początku równy myślą i pracująprzez ten pierwszy cały II: W naszej klasie, pierwszej klasie,wre nauka, praca i koledzyw pracy prześcigają II: Gdy przeminie lat dziesiątek,a przeminie, że aż samych szóstek,w naszej klasie milion, Łatwo będzie zdać maturęchoć to najtrudniejszy sobie w pierwszej klasie,wzięli razem równy IIPrzewodnicząca:Teraz sprawdzimy co pierwszoklasiści wiedzą o swoim Jana Bełzy „Kto ty jesteś Polak Mały!”Przewodnicząca pyta: Dzieci odpowiadają:Kto ty jesteś? Polak mały!Jaki znak twój? Orzeł biały!Gdzie ty mieszkasz? Między swymi!W jakim kraju? W polskiej ziemi!Czym ta ziemia? Mą ojczyzną!Czym zdobyta? Krwią i blizną!Czy ją kochasz? Kocham szczerze!A w co wierzysz? W Polskę wierzę!Przewodnicząca:Co to jest Polska?Wiersz „Co to jest Polska” – 2 uczniówI. Co to jest Polska?Spytał Jaś w przedszkolu?Polska – to wieś i las i zboże w polu,I szosa, którą pędzi do miasta autobus,I samolot , co leci wysoko nad Polska – to miasto, strumień i rzeka,i komin fabryczny, co dymi z daleka,a nawet obłoki, gdy nad nami mkną,Polska to jest także twój rodzinny są nasze barwy ojczyste?Wiersz „Biel i czerwień” – jeden uczeń trzyma flagę flaga, gdy wiatr się na tej fladze jest biel i to miłość, biel serce są nasze barwy to jest ojczyzna?Wiersz „Ojczyzna” – 3 uczniówI. Ojczyzna nasza to wieś i miasto,I las, co szumi piosnkę o zmroku,Obłok i słońce co świeci jasno,Zboże, co w polu rośnie Ojczyzna nasza to dom i szkoła,I szara wstęga drogi za domem,I wszystko, wszystko, co jest dokoła,Takie bliskie sercu, drogie To mowa, którą od dziecka znamy,To ludzie, których nic nie pokona,Gorącym sercem Ciebie kochamy,Ojczyzno nasza, ziemio „Nasze polskie ABC” – wszystkie dzieciI. Już w przedszkolu dzieci wiedzą,Co to Wisłą, co to Bałtyk,Że na Śląsku leży węgiel,A znów góry to są Tatry,Taki polski elementarzraz zobaczysz i Nasze polskie ABC,Każde dziecko o nim w głowę, wchodzi w serce,Jak literka po lepiej czytasz je,Nasze polskie Kiedy będą taki duży,jak na przykład są rodzice,z książki, z kina iż podróży,poznam kraju zakładka – Wisła wstążka,No, a Polska jest jak pt. „Jesteśmy już uczniami”I. My już dużo umiemy,Panie dyrektorze,Wiemy, że Bałtyk – to Polskie Polska to nasza ojczyzna,Piękna i każdemu Jej godłem jest Orzeł Biały,W czerwonym tle błyszczy Flaga też biało-czerwona,Przez wieki krwią Wspaniale! Pięknie recytujecie, śpiewacie, dużo wiecie o Ojczyźnie!- Uważam, że jesteście gotowi zostać uczniami naszej Proszę klasy pierwsze o przygotowanie się do ślubowania, a dyrektora szkoły…….. o jego I PASOWANIE NA UCZNIAPrzewodnicząca:- Całość baczność! Poczet sztandarowy wystąp!- Do ślubowania!„Ślubuję być dobrym o dobre imię swej klasy i się uczył w szkole, jak kochać dla niej pracować, kiedy się starał być dobrym zachowaniem i nauką, sprawiać radość rodzicom i dotrzymać swojej obietnicy”.Przewodnicząca:- Po ślubowaniu! Poczet sztandarowy NA UCZNIA I WRĘCZENIE DYPLOMÓWPrzewodnicząca:- Jesteście już pełnoprawnymi uczniami szkoły. Serdecznie witam Was w naszym uczniowskim Na tym kończymy dzisiejszą Całość baczność! Poczet sztandarowy wyprowadź!- Spocznij!- Klasy I udadzą się na poczęstunek do swoich mgr Anna CencelewiczSzkoła Podstawowa w Werbkowicach Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych: zmiany@ największy w Polsce katalog szkół- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> (w zakładce "Nauka").
Wiersz: 1410 Wieczorem przed bitwą imć Maćko z Bogdańca najadł się grochówki, z - Wiersze.kobieta.pl Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ logowanie
SCENARIUSZ PROGRAMU ATRYSTYCZNEGOW RAMACH PROJEKTU„WITKOWO – MOJA MAŁA OJCZYZNA”1. Wiersz - Kto ty jesteś?- Polak Jaki znak twój?- Orzeł Gdzie ty mieszkasz?- Miedzy W jakim kraju?- W polskiej Czym ta ziemia?- Mą Czym zdobyta?- Krwią i Czy ja kochasz?- Kocham szczerze- A w co wierzysz?- W Polskę My przedszkolaki dobrze już o tym wiemy, że jesteśmy Polakami. Nasz kraj nazywa sie Rzeczpospolita Polska, naszym godłem jest Biały Orzeł w koronie na czerwonym tle, a nasza flaga jest biało-czerwona. Stolicą Polski jest Warszawa, ale wcześniej był Kraków, więc zapraszamy do obejrzenia Taniec „Krakowiaczek” 4. "Polska" Ryszard PrzymusPolska- to taka kraina, która się w sercu jest w myślach blisko,w pięknej ziemi nad ścieżkami chodzimy,budujemy, Ojczyzna...Kraina, która się w sercu „Jestem Polakiem”W Polsce się urodziłem,tu, gdzie rosną jabłonie,a wiosną cała krainaw zapachu kwiatów szczytami tną niebo,a morze krzyczy mewami,ryby się pluszczą w jeziorachi lasy pachną się jarzębinai jabłka rumiane na drzewach,bociany na łące klekocą,a w polu skowronek kiedy wieczorem patrzęna pola kwitnące makiem,uśmiecham się i myślę:Jak dobrze, że jestem Polakiem!6. Cz. Janczarski "Co to jest Polska?"- Co to jest Polska?-Spytał Jaś w to wieśi las,i zboże w polu,i szosa, którą pędzido miasta autobus,i samolot, co leciwysoko, na to miasto,strumień i rzeka,i komin fabryczny,co dymi z daleka,a nawet obłoki,gdy nad nami to jest także twój rodzinny przedszkole?Tak- i przedszkole,i róża w ogrodzie i książka na „Nasze polskie ABC” Już przedszkolu dzieci wiedzą, Co to Wisła, Co to na Śląsku mamy węgiel, A znów góryTo są polski elementarz, Raz zobaczysz i będę taki duży, Jak na przykład są rodziceZ książek, z kina i z podróżyPoznam kraju zakładka Wisły wstążka, No a PolskaJest jak książkaRef:Nasze polskie ABCKażde dziecko o nim w głowę, Wchodzi w serce, Jak literka po lepiej czytasz je, Nasze polskie ABC8. "Oblicze ojczyzny" T. RóżewiczOjczyzna to kraj dzieciństwamiejsce urodzeniato jest ta mała najbliższaojczyznana początku ojczyzna jest bliskona wyciągnięcie ręki9. "Moja mała Ojczyzna" na mapie mała kropka,ja tu mieszkam, tu mnie ciekawie i wesołow moim świecie podwórku trzy kałuże,położyły się przy murze,trzepak bardzo dziś kaprysi-duży dywan na nim z cieniem gra tu w berka,pan kominiarz z dachu zerka,teraz chyba każdy przyzna,że jest piękna ma Ojczyzna!10. Miejsce / Każdy kocha swoje miasto czy jest duże, czy jest małe. Każdy kocha swoją wioskę, w której mieszka życie całe. I pamięta też przedszkolak nazwę miejsca zamieszkania, by kłopoty mógł omijać, by nie było zamieszania. 11. Moje miasteczko / To małe kółeczko To moje miasteczko W tym mieście mój dom W tym domu mój kąt I tam na kanapie Przyglądam się mapie -To małe kółeczko to moje miasteczko. 12. Nasze miasto to WITKOWO. Położone jest w Wielkopolsce, dlatego teraz zapraszamy do obejrzenia tańca wielkopolskiego „Walcerek”.13. Taniec „Walcerek”14. Legendy o powstaniu Witkowa15. Wiersz „Witkowo” Cz. RybarczykGdzieś na mapie Świata maleńki jeziorami a historycznym Gnieznem położoneLeży Witkowo – nasza gmina tu piękne widoki, zabytkiI miejsca miasto otwarte na postęp I owe znajomościŚwiatowej sławy ludzi W swych progach się w serce wplataKażdej chwili do nasNad jezioro odpocząć,A sami to Wiersz Witkowo to moje miasteczkoTak je lubię jak kruche latem, jesienią i zimąMieszkam tutaj ze swoją do mojego miasteczka,Droga z Gniezna prowadzi tu jak wstążeczka,Witkowo ma wiele uroku, Dużo osób odwiedza je co Moje miasto jest w sam raz - ani duże, ani małe,Na osiedlu nowe bloki, Wokół rynku domy ma na wieży zegarDuży – widać go z daleka,Zegar bije co godzinę, Daje sygnał, że on stadion i orliki,Place zabaw, zakamarki,A do odpoczynku służąZielone skwery i tylko masz ochotę idź na spacer wolnym krokiem,gdy do góry wzniesiesz wzroksamolotów ujrzysz Witkowo to miasto małe, Ale za to jest każdym miejscu wiele drzew,Krzyki dzieci, ptaków tu wszystkich,każdego dorosłego i dzieckoI mnie też wszyscy znająw moim małym to miasto i basta Bo nie ma lepszego na świecie miasta!18. Mój dom to dom rodzinny,Tu bliscy wszyscy są,Brat, siostra, mama, tata – to mój prawdziwy dom, mój dom, to właśnie jest mój dom / wszyscyMój drugi dom – przedszkole,Gdzie dzieci razem sąTu bawię się wesoło,Tu jest mój drugi dom, mój dom, to właśnie jest mój dom / wszyscyMój dom to moje miasto,To parki i uliceto znana okolica – to właśnie jest mój dom, mój dom, to właśnie jest mój dom / wszyscy19. Piosenka: Sześciolatek kraj swój znaPolska – moja ojczyznaDla sześciolatka rzecz oczywistaŻe jej stolicą piękna Warszawa,A założyli ją Wars i Sześciolatek kraj swój znaWiedzę o ojczyźnie ma, / x2Polska – moja ojczyznaTutaj jest Kraków, tu rzeka WisłaKtóra z Tatr polskich bystro wypływaIdo Bałtyku radośnie Sześciolatek kraj swój znaWiedzę o ojczyźnie ma, / x2Co to jest ojczyzna? Wiersz „Ojczyzna” – 3 uczniów I. Ojczyzna nasza to wieś i miasto, I las, co szumi piosnkę o zmroku, Obłok i słońce co świeci jasno, Zboże, co w polu rośnie wysoko. II. Ojczyzna nasza to dom i szkoła, I szara wstęga drogi za domem, I wszystko, wszystko, co jest dokoła, Takie bliskie sercu, drogie znajome. III.
Już niebawem 11 listopada będziemy obchodzić w Polsce Święto Niepodległości. Dzień ten upamiętnia wydarzenia z 1918 roku, kiedy to nasz kraj odzyskał wolność i powrócił na mapę po ponad 123 latach zaborów. Co roku tego dnia odbywają się oficjalne, państwowe obchody. W szkołach i przedszkolach z kolei dla upamiętnienia rocznicy często są organizowane uroczyste apele, którym towarzyszą patriotyczne pieśni i piękne wiersze na 11 listopada. Poznaj najpiękniejsze propozycje utworów o niepodległości. Piękne wiersze na 11 listopada 11 listopada to niezwykle ważna data w historii Polski. Dokładnie tego dnia w 1918 roku uzgodniono warunki rozejmu w Compiègne, który ostatecznie zakończył I wojnę światową i przypieczętował klęskę Niemiec. Pozostali zaborcy także straciły dużo siły i znacznie osłabły w wyniku działań wojennych. Pierwszy raz, po 123 latach niewoli, szansa na odzyskanie wolności stała się realna i marzenie udało się zrealizować. Chociaż walką o niepodległość i starania o ponowne zjednoczenie kraju były długim procesem, ciągnącym się jeszcze przez lata, to 11 listopada jest datą symboliczną. W tym momencie Polacy zaczęli uświadamiać sobie w pełni odzyskanie wolności i cały kraj opanowała euforia i radość. Zobacz: Hymn Polski: kiedy i kto go napisał? [tekst Mazurka Dąbrowskiego] Dziś ze wzruszeniem wspominamy tamte wydarzenia i doceniamy pracę, którą wykonali nasi przodkowie na rzecz ojczyzny. W ramach obchodów Święta Niepodległości, często oddaje się hołd bohaterom tamtych czasów poprzez śpiewanie pieśni oraz recytację patriotycznych utworów. Poniżej przedstawiamy różne piękne wiersze na 11 listopada. Sprawdź: Czy 11 listopada jest dniem wolnym od szkoły i pracy? Wiersze patriotyczne na 11 listopada Wanda Chotomska – “Twój dom”Jest w każdym naszym słowie,a słowa są najprostsze –chleb, mama, dom gościnny,i Wisła, i jest w czerwieni maków,i w białych kwiatach wiśni,w piosenkach wszystkich ptakówi w każdej naszej mazurku chopinowskim,i w czarnym węglu Śląska,i tu, gdzie serce mówi,że to jest właśnie Polska. Ignacy Krasicki – “Hymn do miłości ojczyzny”Święta miłości kochanej ojczyzny,Czują cię tylko umysły poczciwe!Dla ciebie zjadłe smakują truciznyDla ciebie więzy, pęta kalectwo przez chwalebne bliznyGnieździsz w umyśle rozkosze prawdziwe,Byle cię można wspomóc, byle wspierać,Nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać. Tadeusz Różewicz – „Oblicze Ojczyzny”Ojczyzna To Kraj Dzieciństwa,Miejsce Urodzenia,To Jest Ta Mała Miasteczko, Wieś,Ulica, Dom, Podwórko,Pierwsza Miłość,Las Na Horyzoncie, Dzieciństwie Poznaje SięKwiaty, Zioła, Zboża,Zwierzęta,Pola, Łąki,Słowa, Się Początku OjczyznaJest Blisko,Na Wyciagnięcie Później Rośnie,Krwawi,Boli. Maria Konopnicka – “Polska – moja Ojczyzna”A jak ciebie kto zapyta:Kto ty taki, skąd ty rodem?Mów, żeś z tego łanu żyta,Żeś z tych łąk, co pachną że jesteś z takiej chaty,Co Piastowską chatą była,Żeś z tej ziemi, której kwiatyGorzka rosa wykarmiła. Hanna Łochocka – “Słowa ojczyste”…A w tej naszej ojczyźniewiatr piosenkę nam kłosy i brzozy, i najmilszym w niej dźwiękiempolska mowa brzmi pięknie,słowa, które z tej ziemi dzień dobry co rano,na wieczorne dobranocsą przy tobie, dopóki nie śpiewają i płynąnad rodzinną krainą,niech w niej mieszka i spokój, i uśmiech! Zygmunt Marek Miszczak – “Krótki wierszyk o ojczyźnie”Kto kocha prawdziwie OjczyznęI Matki nazywa Ją mianem,Zna łąki i pola Jej żyzneI klekot bociani nad ranem;Kto wiosną (a wiedzieć należy,Że wiosna przecudna jest w maju),Czci dawno poległych żołnierzy –Tych, którzy zginęli dla kraju;Kto trudne poznawszy Jej dzieje,Rozważa je w sposób rozumny:Nad każdym Jej bólem – bolejeI każdą Jej chlubą jest dumny;Kto ceni Jej barwy ojczyste –Bo Cnoty i Męstwa są znakiem;Kto umie Ich bronić, zaiste –Ten właśnie jest dumnym Polakiem. Marcin Wolski – “Niepodległość”Spośród słów używanych nieczęsto,tłumnie dzisiaj na place wybiegłosłowo piękne, jak honor i męstwo,słowo, które brzmi – to brąz na cokołach,lecz na co dzień – mówiąc po prostupolski dom, polski las, polska szkoła,polska władza i polski znaczy – bez strachu znaczy – spokojnie się budzić,kochać, śmiać się i pewnie trwać– w wolnym kraju wśród wolnych ludzi. 11 listopada – wiersze dla dzieci Z okazji Święta Niepodległości w wielu szkołach i przedszkolach odbywają się uroczyste apele. Zazwyczaj mają one miejsce kilka dni wcześniej, ze względu na to, że 11 listopada jest wolny od szkoły i pracy. Podczas takich apeli uczniowie śpiewają wspólnie hymn Polski oraz inne podniosłe pieśni patriotyczne. Równie często dzieciaki recytują także patriotyczne wiersze na 11 listopada. Utwory na Dzień Niepodległości mogą przybliżyć najmłodszym nieco historii i pozwolić im poznać znaczenie święta. Wiersze na 11 listopada dla szkoły podstawowej: Czesław Janczarski – „Barwy ojczyste”Powiewa flaga, gdy wiatr się zerwie,A na tej fladze, biel i czerwień,Czerwień to miłość,Biel serce czyste,Piękne są nasze barwy ojczyste. „11 listopada”W historii Polski, tak się składa,był kiedyś ponad wiek listopadanasz kraj z niewoli się wtedy myśl powstała taka,by przez szacunek dla przeszłościten dzień na zawsze dla Polakapozostał Dniem Niepodległości. Antoni Słonimski – “Polska”I cóż powiedzą tomy słowników,Lekcje historii i geografii,Gdy tylko o niej mówić potrafiKrzak bzu kwitnący i śpiew jej granice znajdziesz na mapach,Ale o treści, co je wypełnia,Powie ci tylko księżyca pełniaI mgła nad łąką, i liści się, synu, gdzie jest i jaka?W niewymierzonej krainie w każdym wiernym sercu Polaka,Co o nią walczył, cierpiał i szumie gołębi na starym rynku,W książce poety i na budowie,W codziennej pracy, w życzliwym słowie,Znajdziesz ją w każdym dobrym uczynku. Ludwik Wiszniewski – “11 listopada”Dzisiaj wielka jest rocznica –jedenasty listopada!…Tym, co zmarli za Ojczyznę,hołd wdzięczności Polska portret „Dziadka”,wzdłuż ram spływa czarna wstęga…Odszedł od nas Wódz w zaświaty –ból do głębi serca dla Polski, walczył za nią,na bój krwawy wiódł legiony,siał i orał dla Ojczyzny –my zbieramy dzisiaj mamy dzielnych,bacznie strzegą granic kraju –od nas tylko dziś zależy,aby było nam jak w o przyszłość walczmy społem,pod sztandarem z Orłem Białym,tylko pracą i naukąprzysporzymy Polsce chwały! Maria Łaszczuk – “Znak”Czy wiesz, jaki to znak:W czerwonym polu Biały ptak?– Wiem – odpowiedział Jędrek mały– To jest znak Polski:Orzeł Biały. Święto Niepodległości – wiersze dla przedszkolaków Utwory o niepodległości są także doskonałym pomysłem na świętowanie w przedszkolu. Za ich pośrednictwem najmłodsze dzieciaki mogą nie tylko dowiedzieć się więcej o historii kraju i wadze święta, ale także poczuć podniosłą atmosferę towarzysząca tego dnia wszystkim Polakom. Poniżej przedstawiamy wiersze na 11 listopada dla przedszkolaków. Marlena Templer – “Wierszyk na 11 listopada”Już przed laty okrzykniętoW listopadzie ważne święto11-sty dzień miesiącaNiesie z sobą mnóstwo słońcaBo to bardzo ważna dataI dla Polski i dla pamiętająCałą Polskę pozdrawiają Władysław Bełza – „Kto Ty jesteś? Polak mały!”Kto ty jesteś?Polak znak twój?Orzeł ty mieszkasz?Między jakim kraju?W polskiej ta ziemia?Mą zdobyta?Krwią i ją kochasz?Kocham w co wierzysz?W Polskę ty dla niej?Wdzięczne jej winien?Oddać życie. Ryszard Przymus – “Polska”Polska – to taka kraina,która się w sercu jest w myślach blisko,w pięknej ziemi nad ścieżkami chodzimy,budujemy, – Ojczyzna…Kraina, która się w sercu zaczyna. Michał Jankowiak – “Jedenasty Listopada”Jest w kalendarzu data,Wspominał o niej tata,Biała, czysta jak miłość,Jak miłość do Ojczyzny…Czerwona niczym krew,Polskiego taki dzień na Świecie,I pewnie już to wiecie,W tym dniu Orzełek Biały,Uwolnił nasz Kraj cały,Na koniu z szablą w dłoni,Zaborcę z Polski takie święto,Mówił mi Polska znów;Na mapach Świata,A święto to wypada,Jedenastego listopada. Joanna Białobrzeska – “Moja mała Ojczyzna”Jest na mapie mała kropka,ja tu mieszkam, tu mnie ciekawie i wesołow moim świecie naokoło. Na podwórku trzy kałuże,położyły się przy murze,trzepak bardzo dziś kaprysi –duży dywan na nim wisi. Słońce z cieniem gra tu w berka,pan kominiarz z dachu zerka,teraz chyba każdy przyzna,że jest piękna ma Ojczyzna! Czesław Janczarski – “Co to jest Polska?”– Co to jest Polska? –Spytał Jaś w – to wieś i las,i zboże w polu,i szosa, którą pędzido miasta autobus,i samolot, co leciwysoko, na – to miasto,strumień i rzeka,i komin fabryczny,co dymi z daleka,a nawet obłoki,gdy nad nami to jest także twój rodzinny przedszkole?Tak – i przedszkole,i róża w ogrodziei książka na stole. Krótkie cytaty na 11 listopada Nie tylko wiersze na 11 listopada są dobrym pomysłem na uczczenie święta. Z okazji rocznicy odzyskanie niepodległości warto zapoznać się z kilkoma cytatami związanymi z tym wydarzeniem. Fragmenty te w bardzo wzruszający i oryginalny sposób wyrażają miłość do ojczyzny i mówią o tym, jak istotna dla człowieka jest wolność. Skłaniają do refleksji i przemyśleń, które są szczególnie ważne w tym wyjątkowym dniu. Poniżej przedstawiamy krótkie cytaty na 11 listopada. Kto nie szanuje i nie ceni swojej przeszłości, ten nie jest godzien szacunku, teraźniejszości ani prawa do Piłsudski Dzisiaj wielka jest rocznicajedenasty listopada!…Tym co zmarli za ojczyznęHołd wdzięczności Polska składa. Wszystko co polskie jest moje: niczego się wyrzec nie mogę. Wolno mi być dumnym z tego, co w Polsce jest wielkie, ale muszę przyjąć i upokorzenie, które spada na naród za to co jest w nim Dmowski Jestem Polakiem – więc mam obowiązki polskie: są one tym większe i tym silniej się do nich poczuwam, im wyższy przedstawiam typ Dmowski Ojczyzna to nie kraj, w którym mieszkasz, ale kraj którego potrzebujesz i który potrzebuje CiebieStefan Pacek Ojczyznę kocha się nie dlatego, że wielka, ale dlatego, że Młodszy Szczęście moje mieści się w wyrazie: Żeromski Nie zginie Polska, nie zginie! Lecz żyć będzie po wieki wieków w potędze i chwale. Dla was, dla nas i dla całej Jan Paderewski Rodzice pytają o wiersze na Dzień Niepodległości: Wiersze na 11 listopada – przedszkole: które wierszyki wybrać dla przedszkolaków?Najlepsze wiersze na 11 listopada dla przedszkolaków to “Co to jest Polska?” Czesława Janczarskiego, “Polska” Ryszarda Przymusa czy “Wierszyk na 11 listopada” Marleny Templer. Czy 11 listopada jest wolny od szkoły?Tak, 11 listopada jest dniem wolnym od szkoły. Czy 11 listopada jest wolny od pracy?Tak, 11 listopada jest wolny od pracy
Piękna nasza Ojczyzna kochać będziemy cię wiernie. 13. Pyza mała podróżniczka przeszła Polskę w dłuż i wszerz. Razem z nią poznałeś lasy, góry, rzeki, miasta, wieś. Każdy z nas to przyzna że piękna jest ta nasza ..(ojczyzna) Co to jest Polska – Cz. Janczarski ABC Polska - 14. Już podróży nastał koniec, Pyza nasza
Więcej wierszy na temat: Ojczyzna « poprzedni następny » Warszawa Kiedy tu włóczysz się ulicami Historię Polski masz przed oczami, Choć mówiąc szczerze Stara Warszawa Musiała nie tak dawno powstawać: Zamek i Rynek, mur Barbakanu... Wszystko po wojnie już zbudowano, W wieku atomu, kosmicznych rakiet I historycznych, wspaniałych makiet. Drawsko Pomorskie A gdy cię zmęczy już dzicz warszawska – Wpadnij do Drawska. Znajdzie tu ten, kto spokój docenia Chwilę wytchnienia, A wokół Drawska – puszcza, jeziora, Fauna i flora. Ja, kiedy jestem w Drawsku, to lubię Wypad nad Lubie. Jak na Mazurach piękne widoki, Lecz nie ma tłoku. Więc jedź do Drawska zmęczony wrzawą, Lub spływaj Drawą. Tleń Gdy wakacje są, to pora, By wyskoczyć nad jeziora. Tleń tych jezior sporo ma, A w dodatku jeszcze Wda. Program tutaj masz bogaty. Możesz nawet pójść w... Karpaty*, Sporo turystycznych tras, Co przez grzybny wiodą las... Ten, kto wszystko to docenia Musi w lecie wpaść do Tlenia. * Pagórki na półwyspie rozdzielającym jeziora Mukrz i Żarskie. Napisany: 2022-07-22 Dodano: 2022-07-23 00:06:55 Ten wiersz przeczytano 366 razy Oddanych głosów: 10 Aby zagłosować zaloguj się w serwisie « poprzedni następny » Dodaj swój wiersz Wiersze znanych Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński Juliusz Słowacki Wisława Szymborska Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński Halina Poświatowska Jan Lechoń Tadeusz Borowski Jan Brzechwa Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer więcej » Autorzy na topie kazap Ola Bella Jagódka anna AMOR1988 marcepani więcej »
Ojczyzna nasza.Ojczyzno moja, Polsko ukochana !Tyś wszystkim Polakom znana,Tyś naszą ojczyzną najpiękniejszą,malowniczą osobą, najczyściejszą.Hołd winniśmy skła… edzio456 edzio456
zapytał(a) o 19:26 Jakiś wiersz związany z ojczyzną .? potrzebuje wiersz na 11 listopada jakiś krótszy tak 3 zwrotki ; ) To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź blocked odpowiedział(a) o 19:27: "Hymn do miłości ojczyzny”Święta miłości kochanej ojczyzny,Czują cię tylko umysły poczciwe!Dla ciebie zjadłe smakują truciznyDla ciebie więzy, pęta kalectwo przez chwalebne bliznyGnieździsz w umyśle rozkosze prawdziwe,Byle cię można wspomóc, byle wspierać,Nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać. Tadeusz Różewicz"Oblicze Ojczyzny"Ojczyzna To Kraj Dzieciństwa,Miejsce Urodzenia,To Jest Ta Mała Miasteczko, Wieś,Ulica, Dom, Podwórko,Pierwsza Miłość,Las Na Horyzoncie, Dzieciństwie Poznaje SięKwiaty, Zioła, Zboża,Zwierzęta,Pola, Łąki,Słowa, Się Początku OjczyznaJest Blisko,Na Wyciagnięcie Później Rośnie,Krwawi, Kamil Baczyński - Elegia o... chłopcu polskim...Oddzielili cię, syneczku, od snów, co jak motyl drżą,haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudą krwią,malowali krajobrazy w żółte ściegi pożóg,wyszywali wisielcami drzew płynące cię, syneczku, ziemi twej na pamięć,gdyś jej ścieżki powycinał żelaznymi cię w ciemnościach, odkarmili bochnem trwóg,przemierzyłeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc,i poczułeś, jak się jeży w dźwięku minut - padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś to była kula, synku, czy to serce pękło?20 III 1944 r. Odpowiedzi EKSPERTsabrina13 odpowiedział(a) o 23:47 "11 LISTOPADA" Ludwika Wiszniewskiego: Dzisiaj wielka jest rocznica jedenasty listopada!... Tym, co zmarli za Ojczyznę, hołd wdzięczności Polska składa. Przystrojony portret „Dziadka” Wzdłuż ram spływa czarna wstęga... Odszedł od nas Wódz w zaświatyból do głębi serca sięga. Żył dla Polski, walczył za nią, na bój krwawy wiódł legiony, siał i orał dla ojczyznymy zbieramy dzisiaj plony. żołnierzyków mamy dzielnych, bacznie strzegą granic krajuod nas tylko dziś zależy, aby było nam jak w raju. _____________________________________ barbira odpowiedział(a) o 19:31 "Hymn do miłości ojczyzny” Ignacy Krasicki Święta miłości kochanej ojczyzny, Czują cię tylko umysły poczciwe! Dla ciebie zjadłe smakują trucizny Dla ciebie więzy, pęta niezelżywe. Kształcisz kalectwo przez chwalebne blizny Gnieździsz w umyśle rozkosze prawdziwe, Byle cię można wspomóc, byle wspierać, Nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać. Tadeusz Różewicz "Oblicze Ojczyzny" Ojczyzna To Kraj Dzieciństwa, Miejsce Urodzenia, To Jest Ta Mała Najbliższa Ojczyzna. Miasto, Miasteczko, Wieś, Ulica, Dom, Podwórko, Pierwsza Miłość, Las Na Horyzoncie, Groby. W Dzieciństwie Poznaje Się Kwiaty, Zioła, Zboża, Zwierzęta, Pola, Łąki, Słowa, Owoce. Ojczyzna Się Śmieje. Na Początku Ojczyzna Jest Blisko, Na Wyciagnięcie Ręki. Dopiero Później Rośnie, Krwawi, Słonimski Polska I cóż powiedzą tomy słowników, Lekcje historii i geografii, Gdy tylko o niej mówić potrafi Krzak bzu kwitnący i śpiew słowików. Choć jej granice znajdziesz na mapach, Ale o treści, co je wypełnia, Powie ci tylko księżyca pełnia I mgła nad łąką, i liści zapach. Pytasz się, synu, gdzie jest i jaka? W niewymierzonej krainie leży. Jest w każdym wiernym sercu Polaka, Co o nią walczył, cierpiał i wierzył. W szumie gołębi na starym rynku, W książce poety i na budowie, W codziennej pracy, w życzliwym słowie, Znajdziesz ją w każdym dobrym uczynku. Ojczyzna nasza Aleksander Fredro Na długich górach czarne świerki rosną, Z wiatrem północy szumią pieśń żałosną, A dołem, dołem, jak wzrok sięgnąć może, Złocistych kłosów kołysze się morze; Na morzu wyspy kwiecistej murawy I rozproszone, jak wędrowne nawy, Gdzieniegdzie domki bieleją z poddasza... To Polska!... Polska!... To Ojczyzna nasza! Ciemne błękity mleczna droga dzieli, Ziemia spoczęła w zroszonej pościeli, Czasami tylko koń zarży na stepie Lub na jeziorze ptak skrzydłem zatrzepie, Czasami tylko spływa z gór jak struga Trąby juhasa nuta smętna, długa: Obudzą czujność i napaść odstrasza... To Polska!... Polska!... To Ojczyzna nasza! Zima pokryła pola, lasy, skały, Nad strumieniami zawisły kryształy; Po srebrnych wstęgach przez białe doliny Suną się sanie, jak szare godziny; Liszka na słońcu czerni się z daleka, Gromada ptasząt pod strzechę ucieka, A dym w słup bije, w obłok się rozprasza... To Polska!... Polska!... To Ojczyzna nasza! Dworek przy drodze, na słupach wystawa, Wrota otworem, na dziedzińcu trawa, Studnia z żurawiem, gołębnik przy stronie, Za gumnem w kwiecie bielą się jabłonie; Krzyczy na słotę paw w stercie schowany, A na lamusie klekocą bociany, Gospodarz wita, do domu zaprasza - To Polska!.. Polska!... To Ojczyzna nasza! Gdzie jeszcze mężne nie wygasło plemię, Co za swych ojców wiarę, mowę. ziemię Ciągle nadstawia piersi, serca, głowy Na miecze wrogów, najeźdźców okowy, Co pói:y działać, walczyć nie przestanie, Poty żyć będzie, póki tylko stanie Jednego męża, jednego pałasza - To Polska!... Polska!... To Ojczyzna nasza. blocked odpowiedział(a) o 19:33 Pieśń o żołnierzach z Westerplatte jusia_28 odpowiedział(a) o 19:27 Uważasz, że ktoś się myli? lub
Hymn szkoły. Ojczyzna nasza, to wieś i miasto, i las co szumi piosenkę o zmroku. Obłok i słońce co świeci jasno, zboże co w polu rośnie wysoko. Ojczyzna nasza, to dom i szkoła, i szara wstęga drogi za domem. I wszystko, wszystko co jest dokoła, tak bliskie sercu, drogie, znajome.
