Pomoc prawna - tel: 691 395 793 - e-mail: @ Kancelaria Adwokacka Usługi Odszkodowania Rozwody Prawo Spółek Handlowych Prawo Pracy Prawo Administracyjne i Podatkowe Sprawy Karne Cennik Blog Kontakt małżeństwa zawsze przewraca życie rodzinne do góry nogami. Małżonkowie nie mogą się porozumieć, ciągle mają do siebie pretensje. Wzajemnie obarczają się winą za rozpad związku. W tym czasie najczęściej skoncentrowani są na sobie i nie zauważają, że najbardziej pokrzywdzoną osobą jest dziecko. Rozwód rodziców to dla dziecka bardzo duża trauma, często nie może sobie z nią poradzić nawet w wieku dorosłym. Przecież ono kocha oboje rodziców i nie zawsze wie, co się wokół niego dzieje. Im bardziej rodzice są skonfliktowani, tym mocniej odczuwa to dziecko. Rozwód - kto sprawuje opiekę nad dzieckiem? W postępowaniu rozwodowym sąd orzeka nie tylko o trwałym rozpadzie pożycia małżeńskiego, ale także może rozstrzygnąć o winie (lub bez orzekania winy), podziale majątku oraz o opiece nad małoletnim dzieckiem. Najczęściej w wyniku postępowania przyznaje sprawowanie opieki rodzicielskiej jednemu z rodziców. Drugi rodzic według ustanowionego wyroku ma prawo do kontaktów z dziećmi i jest obowiązany płacić alimenty na ich utrzymanie. Najczęściej tym drugim rodzicem jest ojciec. Statystyki prowadzone przez Ministerstwo Sprawiedliwości potwierdzają, że w sądach rodzinnych ojcowie stoją na straconej pozycji. W latach 2011-2017 opiekę nad dzieckiem w 60% spraw sądy przyznały matkom, tylko w 5% dostali ją ojcowie. Z czego to wynika? Przede wszystkim z przepisów Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego, które zakładają przyznanie opieki nad dzieckiem jednemu z rodziców dla dobra dziecka. Drugim powodem jest stereotyp myślenia zakładający, że matka zapewni dziecku lepszą opiekę i wychowanie. Niektórzy twierdzą, że na takie statystyki wpływ ma także fakt, że większość sędziów w sądach rodzinnych to kobiety. Zgodnie z obowiązującym prawem sąd najczęściej władzę rodzicielską przyznaje obojgu rodzicom, ale prawo do opieki nad dzieckiem tylko jednemu z nich, najczęściej jest to matka. To z nią dziecko mieszka, ona opiekuje się nim codziennie, otrzymuje alimenty na jego utrzymanie. Sąd podejmując decyzję o sprawowaniu opieki może decydować o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej: ograniczyć władzę rodzicielską jednego z rodziców, pozbawić władzy rodzicielskiej jednego lub obojga rodziców. Przesłanką do podjęcia określonej decyzji jest zawsze kierowanie się dobrem dziecka. Podstawą jest określenie więzi między dzieckiem a rodzicami. Informacje w tym zakresie uzyskuje od Rodzinnego Ośrodka Diagnostyczno-Konsultacyjnego. W przypadku dzieci kilkunastoletnich może także kierować się ich zdaniem. Opieka naprzemienna Choć obowiązujące prawo rodzinne nie sankcjonuje jeszcze opieki naprzemiennej (projekt zmian ustawy w sejmie), to coraz częściej sąd przychyla się do wykonywania władzy rodzicielskiej naprzemiennie przez oboje rodziców. Warunkiem takiego orzeczenia jest złożenie podczas rozprawy rozwodowej porozumienia wychowawczego. Takie porozumienie byłych współmałżonków powinno zawierać: miejsce zamieszkania dziecka, częstotliwość zmiany opieki nad dzieckiem, sposoby i zasady kontaktu, sposoby podejmowania ważnych decyzji (zdrowie, szkoła, wakacje, ferie) sposoby rozstrzygania sporów, podział kosztów związanych z wychowaniem dziecka. Bez tego wniosku sąd nie przyzna opieki naprzemiennej. Niestety wiele kwestii nie jest jeszcze rozwiązanych ustawowo, co stanowi spory problem. Oboje rodzice sprawują opiekę w równym zakresie, więc jak należy rozliczać koszty utrzymania i świadczenia alimentacyjne? Jak pokrywać dodatkowe wydatki związane z wakacjami, feriami? To tylko nieliczne przykłady kwestii spornych, może być ich znacznie więcej. Generalnie nie ma problemów, gdy rodzice potrafią się porozumieć, podzielić się opieką i zależy im na dobru dziecka. Kwestie sporne będzie jednak musiał rozstrzygać sąd. Opiekę naprzemienną sądy przyznają wyłącznie wtedy, gdy rodzice mieszkają w tym samym mieście. Głównym powodem jest konieczność spełniania obowiązku szkolnego. Dziecko najczęściej 2 tygodnie mieszka z mamą, potem 2 tygodnie z tatą. Każde z rodziców musi dowozić dziecko do przedszkola lub szkoły. Jakie prawa ma ojciec do dziecka po rozstaniu? Po uzyskaniu rozwodu to matka najczęściej ma prawo opiekowania się dziećmi. Ojcowie zachowują prawo do kontaktów z dzieckiem: cyklicznych spotkań w weekendy, sprawowania opieki podczas połowy wakacji i ferii zimowych. Dla niektórych ojców takie kontakty są wystarczające, dla innych zbyt rzadkie. Po rozwodzie chcą spędzać z dziećmi jak najwięcej czasu. W zasadzie nie ma z tym większego problemu, jeżeli dobrze układają mu się kontakty z eksmałżonką. Tym bardziej, że obecnie większość matek jest aktywna zawodowo i bardzo chętnie skorzysta z pomocy drugiego rodzica w opiece nad dziećmi. Niestety nie zawsze relacje między rodzicami układają się poprawnie. Bardzo często zdarza się, że matka utrudnia ojcu kontakt z dziećmi pod różnymi pretekstami. O ile sytuacja się powtarza, ojciec powinien dochodzić swoich praw przed sądem. Nie jest to sprawa prosta. Na utrudnianie kontaktów najczęściej ojcowie reagują emocjonalnie, czyli zwlekają z zapłatą alimentów. To niestety błąd dający matce prawne argumenty. Skoro ojciec nie płaci na dzieci, to nie może się nimi opiekować. W ten sposób tworzy się zamknięte koło, rodzice walczą, a najbardziej pokrzywdzone jest dziecko. Prawo do opieki nad dzieckiem dla ojca przyznaje sąd, ale tylko w sytuacjach, gdy matka zrzeka się opieki nad nim lub gdy uzależniona jest od alkoholu lub środków odurzających. Niestety to efekt stereotypowego pojmowania rodziny i roli ojca. Sędziowie nie zauważają, że w ostatnich latach model rodziny uległ wielkim zmianom. Ojcowie coraz chętniej chcą uczestniczyć w procesie wychowawczym swoich dzieci i poświęcać im największą uwagę. Kobiety aktywne zawodowo bardzo chętnie po rozwodzie podzielą się rolą matki z ojcem. Codzienna opieka podzielona z ojcem pozwoli jej pozostać aktywną w zawodzie, zapewnić dziecku odpowiedni standard życia i opiekę obojga rodziców. Kiedy ojciec może odebrać dziecko matce? Od wielu lat ojcowie walczą o swoje prawa rodzica przed sądem. Chcą po rozstaniu współuczestniczyć w wychowaniu dziecka, mieć wpływ na jego edukację, zdrowie, zajęcia pozalekcyjne. Chcą także mieć z nimi częstsze kontakty niż tylko w weekendy. Czasami zdarza się, że podczas spotkań z dzieckiem zauważa, że zachowanie dziecka uległo zmianie, czasami jest zaniedbane. Mimo, że sąd przyznał opiekę nad dziećmi matce, to w określonych sytuacjach ojciec może wystąpić do sądu o pozbawienie jej tych praw. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy przewiduje 9 takich przesłanek: choroba psychiczna, długotrwała choroba uniemożliwiająca stałą opiekę, uzależnienie od alkoholu i środków odurzających, więzienie, rażące zaniedbywanie obowiązków, przemoc fizyczna lub psychiczna, rozwiązły tryb życia, nakłanianie dziecka do przestępstwa lub prostytucji, zmuszanie dziecka do pracy zarobkowej. Jeżeli ojciec zauważy występowanie jednej z tych przesłanek, może wystąpić o przyznanie mu prawa do opiekowania się dziećmi. Oczywiście musi udowodnić swoje zarzuty, co nie zawsze jest proste. Sądy częściej dają wiarę matkom, niż ojcom. Ze względu na standardowe postępowanie sądów ojciec musi liczyć się z trudną walką. Może jednak liczyć na pomoc licznych fundacji i stowarzyszeń wspierających walkę ojców o swoje prawa. Zapewniają nie tylko wsparcie merytoryczne, ale także pomoc prawną. W razie potrzeby można zwrócić się o pomoc do: Centrum Praw Ojca i Dziecka, Fundacji Praw Ojców Pokrzywdzonych przez Sądy, Fundacja Centrum Praw Ojca i Dziecka, Centralne Stowarzyszenie Obrony Praw Ojca i Dziecka. Zła opieka nad dzieckiem - gdzie zgłosić? Niestety bardzo duża grupa rodziców uważa, że krzyk, bicie to najlepsze metody wychowawcze. Nie zdają sobie sprawy, że może to powodować stałe urazy psychiczne i że agresja rodzi agresję. Niepowodzenia szkolne to najczęściej wynik błędów wychowawczych rodziców. Brak czasu, zbywanie dzieci lakonicznymi odpowiedziami, powodują, że próbują szukać aprobaty gdzie indziej, nie zawsze jest to odpowiednie środowisko. Coraz częściej w mediach słyszymy komunikaty o maltretowanych dzieciach lub przypadkach brutalnego pobicia. Często takim wypadkom można by zapobiec, gdyby była odpowiednia reakcja otoczenia, członków rodziny, sąsiadów, nauczycieli, wychowawców w przedszkolu. Niestety w społeczeństwie dominująca jest zasada nie wtrącania się w sprawy innych. W przypadku dzieci absolutnie nie można jej stosować, bo dzieci są bezbronne. Każde naruszenie bezpieczeństwa dziecka należy zgłaszać odpowiednim służbom. W przypadku krzyków i płaczu dzieci najlepiej jest zawiadomić policję, która może podjąć natychmiastową interwencję i zapobiec nieszczęściu. W przypadku zaobserwowania zaniedbania dziecka, braku opieki, brudnych ubranek, należy zawiadomić Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej. Niestety samo zawiadomienie nie zawsze wystarczy, jeżeli chcemy mieć pewność, że nasza interwencja odniosła skutek, to najlepiej jest domagać się oficjalnego poświadczenia zgłoszenia i podjętych działań. Dzieci nie potrafią bronić się samodzielnie, zwłaszcza wtedy, gdy krzywdzą ich rodzice. Jedyną szansą dla nich jest empatia członków rodziny, sąsiadów lub osób zupełnie obcych. To oni powinni zauważyć, że z dzieckiem dzieje się coś niepokojącego, że ktoś robi mu krzywdę. O autorzeAdwokat Małgorzata Wielgus - Absolwentka Wydziału Prawa i Administracji na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Od kilkunastu lat prowadzi własną kancelarię adwokacką w centrum Lublina. Wiedza i doświadczenie pozwala jej na codzień prowadzić sprawy z zakresu prawa rodzinnego, cywilnego czy karnego. W wolnych chwilach autorka bloga prawniczego.

Opieka naprzemienna nad dzieckiem, zwana również pieczą wspólną, oznacza, że dziecko przebywa na przemian u każdego z rozwiedzionych rodziców. Aby sąd zadecydował o opiece naprzemiennej nad dzieckiem po rozwodzie, rodzice muszą zgodnie wystąpić o to rozwiązanie. Wyjaśniamy, czy opieka naprzemienna jest dobra dla dziecka. Opieka naprzemienna po rozwodzie polega w na tym, że dzieckiem zajmują się na przemian matka i ojciec. Dziecko przebywa pod opieką raz jednego, raz drugiego rodzica w dłuższych okresach, np. przez tydzień u jednego z rodziców, następnie przez kolejny tydzień u drugiego. Podstawową zaletą opieki naprzemiennej nad dzieckiem jest zachowanie równych relacji dziecka z obojgiem rodziców. Ale są też wady takiego rozwiązania. Aby sąd przyznał rodzicom pieczę wspólną nad dzieckiem, muszą oni udowodnić, że będzie to korzystne dla ich potomstwa. Czym jest opieka naprzemienna nad dzieckiem? W ramach pieczy wspólnej dziecko po rozwodzie rodziców mieszka przez tyle samo czasu z tatą i z mamą. Najczęściej jest to rozwiązywane tak, że na tydzień dziecko jedzie do jednego z rodziców, a na kolejny tydzień do drugiego. Rodzice zachowują pełnię praw rodzicielskich. Kiedy sąd ustala opiekę naprzemienną po rozwodzie? Jeśli rozwodzący się rodzice wystąpią do sądu ze zgodnym wnioskiem o przyznanie im wspólnej opieki nad dzieckiem i przedstawią (najlepiej wraz z pozwem rozwodowym) plan wychowawczy, a sąd uzna, że takie rozwiązanie jest dobre dla dziecka, może ustanowić opiekę naprzemienną. W tym przypadku w wyroku rozwodowym sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom. Ważne: Aby uzyskać prawo do opieki naprzemiennej, niezbędna jest zgoda rozwiedzionych rodziców. Jeśli więc rodzice nie porozumieją się co do spraw dotyczących dziecka i nie podpiszą porozumienia wychowawczego, sąd ograniczy władzę rodzicielską jednego z nich. To wyklucza możliwość opieki naprzemiennej. Sąd nie zgodzi się także na pieczę wspólną, jeśli rodzice mieszkają w innych miejscowościach, ponieważ uniemożliwiałoby to dziecku uczęszczanie do jednego przedszkola lub jednej szkoły. Opieka naprzemienna a plan wychowawczy W planie wychowawczym złożonym wraz z wnioskiem o sprawowanie opieki naprzemiennej rodzice wskazują, kiedy dziecko będzie przebywać u każdego z nich (dwa miejsca pobytu) oraz, dla celów formalnych, uzgadniają jedno miejsce zamieszkania dziecka, którym powinno być miejsce zamieszkania jednego z rodziców. Opieka naprzemienna jest popularna w Szwecji, Danii, Niemczech, Francji, Anglii, Finlandii, USA, Kanadzie. W krajach tych mówi się o pozytywnym wpływie takiego rozwiązania na jakość życia i dobro dziecka. Zdarza się nawet, że w celu sprawowania opieki w tym systemie rodzice kupują mieszkanie, w którym dziecko przebywa na stałe, a rodzice wprowadzają się na przemian w okresach, kiedy opiekują się dzieckiem. Opieka naprzemienna po rozwodzie: od jakiego wieku? Przy ustalaniu opieki naprzemiennej zarówno sąd, jak i rodzice muszą wziąć pod uwagę wiek dziecka. Piecza wspólna nie może dotyczyć dziecka w wieku niemowlęcym, kiedy maluch jest jeszcze najczęściej karmiony mlekiem matki. Przyjmuje się, że dziecko, nad którym rodzice chcą sprawować opiekę na przemian, powinno być w miarę samodzielne. Przemieszczanie się pomiędzy domami obojga rodziców nie powinno też być dla niego uciążliwe i stresujące, co może się zdarzyć w przypadku bardzo małych dzieci. Czy opieka naprzemienna jest dobra dla dziecka? Rozwiązanie, dzięki któremu dziecko po rozwodzie rodziców mieszka tyle samo czasu z tatą, co z mamą, może być dla niego dobre pod warunkiem, że rodzice: pozostają w zgodnych relacjach; są gotowi do ustępstw; mają wspólny front wychowawczy; wspólnie podejmują najważniejsze decyzje dotyczące dziecka. Zalety opieki naprzemiennej nad dzieckiem Dr n. hum. Ewa Milewska, specjalista psycholog kliniczny, wymienia w ocenie wpływu opieki naprzemiennej na małoletnie dzieci i ich relacje z rodzicami, przygotowanej dla Biura Analiz, Dokumentacji i Korespondencji Kancelarii Senatu następujące pozytywy dla dziecka: „indywidualny i bardziej swobodny kontakt z każdym rodzicem i tym samym możliwość lepszego zaspokojenia potrzeb dziecka, możliwość uczestnictwa w codziennej aktywności każdego z rodziców oraz poznawania/uczenia się różnych ról i wzorców postępowania, możliwość kontaktów z dziadkami i innymi członkami rodziny każdego z rodziców, mających znaczenie dla kształtowania poczucia tożsamości i dobrej samooceny”. Wady opieki naprzemiennej nad dzieckiem Przeciwnicy tego rozwiązania uważają, że piecza naprzemienna może zaburzać poczucie bezpieczeństwa dziecka. Może się tak zdarzyć, jeśli dziecko jest wyraźnie bliżej związane z jednym z rodziców. Jednak największym problemem w takiej sytuacji jest brak zgody między rodzicami, traktowanie dziecka jako karty przetargowej, mówienie przy nim złych rzeczy o drugim rodzicu. Jeśli jednak rodzice podchodzą dojrzale do zapewnienia dziecku dobrego i szczęśliwego dzieciństwa, są w stanie porozumieć się między sobą dla jego dobra, korzyści z opieki naprzemiennej mogą przewyższać wady tego rozwiązania. Trzeba jednak pamiętać, że zawsze powinniśmy traktować każde dziecko jako indywidualny przypadek i to do niego dostosowywać najlepszą formę opieki po rozwodzie. Trzeba zawsze myśleć o tym, żeby dziecko jak najmniej ucierpiało po rozwodzie rodziców. Opieka naprzemienna a alimenty Przy ustalaniu alimentów sąd bierze pod uwagę dobro dziecka i stara się znaleźć takie rozwiązanie, które nie pogorszy sytuacji materialnej małoletniego. W przypadku opieki naprzemiennej może zadecydować o braku alimentów, jeśli rodzice mają podobne możliwości finansowe. Jeśli jedno z nich żyje na niższej stopie, sąd może zasądzić alimenty od zamożniejszego rodzica nawet w przypadku wspólnej pieczy nad dzieckiem. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy ( Dz. U. z 2012 poz. 788 z późn. zm.) Zobacz także: Dziecko po rozwodzie: raz u mamy, raz u taty. Czy to dla niego dobre? [OPINIA EKSPERTA] Separacja: co to jest, faktyczna a prawna, separacja a rozwód (różnice i podobieństwa) Pozbawienie władzy rodzicielskiej: kiedy, wniosek, jak to zrobić?

• Уዔωбуրуβ ухуςеղ εψароν
• Оδοτխдաδ ռедодебоթ էжοገθтуռե

02.11.2021. Sposób opieki nad dzieckiem po rozwodzie jest jedną z najistotniejszych spraw do ustalenia przez rodziców, często z pomocą sądu. Jednym z najlepszych rozwiązań jest opieka naprzemienna. Na czym polega taka forma wychowywania dziecka i jakie warunki trzeba spełnić, by do niej doszło, wyjaśnia adwokat Lilianna Skiba.

Jestem w podobnej sytuacji. Znam te wszystkie sprawy z życia. Też wiem, że go dziecko nie obchodzi. Ani jego zdrowie, ani szkoły, ani konkursy, talenty, zwycięstwa,...A tym bardziej choroby, niepowodzenia, problemy,... Nie przychodzi na spotkania, nie pasuje mu, ale chciałby zabierać, żeby na wsi ludziom pokazać (kompletny ciemnogród). Ciągle podpuszczany przez teściową, która nigdy dobrego, ciepłego słowa dla dziecka nie miała, na kolanka nie wzięła, imienia nie zdrobniła. Też to ja się muszę dostosowywać, być w domu kiedy "tatuś" ma przyjść, nawet w piękną pogodę (po to, by dowiedzieć się po godzinie siedzenia z dzieckiem w domu, że nie przyjdzie), zawsze dziecko do wyjazdu przygotować itp. Ma wyimaginowane pretensje, żale, robi uwagi. To nic, że zupełnie niestosowne. Miał kilka konkretnych "wtop", kiedy były dowody na to, że nieodpowiednio się dzieckiem zajmuje, kłamie je, puszcza nieodpowiednie filmy (!) itd. Dziecko samo o tym mówiło. No i co. Udawał skruszonego przed innymi, a potem wyśmiał mnie zaraz za drzwiami. Można się pochorować, kiedy robisz dla dziecka wszystko, ono rozwija się fantastycznie, wszyscy to widzą, a taki ... obrzuca obelgami, kłamie w sądzie, udaje, dziecko Ci psuje. I nic nie możesz zrobić. Tylko mieć nadzieję, że jak dziecko dorośnie, to będzie mądre i dobre, kochane i kochające, że zrozumie. I niech nikt mi nie mówi, że mamy prawa. Jakie?! Są dowody, świadkowie, nawet adwokaci i nic. "Bo ojciec też rodzic". Bo płaci te nędzne alimenty. Pożal się Boże. Bez tych pieniędzy i bez niego byłoby o niebo lepiej. A ograniczyć lub odebrać prawa można gdy "pije, bije, patologia". A jak taki kochającego zgrywa to co. Trwaj jakoś w swoim, wywiązuj się z tego, co kazał sąd, znajduj w sobie siły, a w dziecku pociechę. On może z czasem odpuści, będziesz mogła odetchnąć. Córeczka da Ci wiele radości. Życzę Ci tego.

a ja jestem po rozwodzie ojcem,ktory ma do placenia alimenty,a dziecka NIE!! bo zlosliwosc,msciwosc zazdrosc i jakies omamy ze chce jej dziecko zabrac,a ja chce tylko normalnych widzen ustalonych przez sad.mam pelne prawa,oprocz opieki nad dzieckiem i co?? i nic!! bo takie prawo w takim kraju,dzialajace tylko w jedna strone!!! mi mozna utrudniac widzenia,robic sobie jaja z wyroku,ale ja bym ^{Opieka nad dzieckiem po rozwodzie Rozpoczęte przez ~Michał , 28 maj 2019 ~Michał Napisane 28 maja 2019 - 07:50 Jestem ojcem 15 latki. Po rozwodzie córka zamieszkała z matką, oboje z była żoną mamy prawa rodzicielskie, decyzją sądu córka mieszkała dotąd z matką, ja płacę alimenty i widujemy się kiedy tylko chcemy. W praktyce córka bywa 3 dni w tygodniu u mnie, 4 dni u mamy. Minęły 3 lata, córka chce zamieszkać ze mną, nie jest to impulsywna decyzja, ona tego chce od samego początku. Matka w końcu zgodziła się z jej wolą, córka ma zamieszkać ze mną, a właściwie już mieszka, chcę ją jeszcze przemeldować do siebie. Jak to wygląda w praktyce, czy musimy sąd powiadamiać o tym jeśli sami ustaliliśmy wszystko i nie ma kwestii spornych. Czy sąd musi być powiadomiony, że córkę zabieram do siebie i ją przemalowuje? Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~Michał ~Michał Napisane 28 maja 2019 - 08:17 ... przemeldowuje miało być! Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie » odpowiedz » do góry}

opieka nad dzieckiem jest odpowiedzialny za zapewnienie szeregu usług dla mieszkańców Za-granicą, w tym edukacji, opieki społecznej, mieszkalnictwa, planowania i rozwoju gospodarczego. Ściśle współpracuje z lokalnymi przedsiębiorstwami i innymi organizacjami, aby zapewnić, że obszar ten pozostaje dobrze prosperujący i atrakcyjny

Witam. Mam 22 lata i od 1,5 roku jestem mężatką. W chwili obecnej mam 8-miesięczne dziecko. Chciałabym się rozwieść, ale nie wiem jaka jest szansa na opiekę nad dzieckiem. Muszę zacząć od tego że w tej chwili mieszkam u męża na wsi, razem z jego rodzicami. My mieszkamy na jednym piętrze a jego rodzice piętro niżej. Mąż ma gospodarstwo rolne (krowy i ziemie), które zostało przepisane na niego zaraz po ślubie. Ja natomiast od zawsze mieszkałam w mieście i nie miałam pojęcia jak wygląda życie na wsi. Mąż dużo obiecywał, wszystko zachwalał a ja młoda i głupia uwierzyłam w cudowne życie na łonie natury". Mąż jeszcze przed ślubem zaczął remontować jeden poziom domu jednorodzinnego, a pozostałą część remontu i wyposażenia zakupiliśmy z pieniędzy jakie dostaliśmy z wesela. Niby wszystko dobrze się układało. Po 2 miesiącach małżeństwa okazało się że jestem od tygodia w ciąży. Przez ciąże dobrze się nam układało, pomijają wścibskość teściowej itp. Problemy prawdziwe zaczęły się zaraz po urodzeniu dziecka. Mimo ze mąż bardzo czekał na maleństwo to chyba go to przerosło. Mały płakał całe noce i oczywiście tylko ja się nim zajmowałam. Mąż brał małego na max 10-15 minut po czym oddawał go mnie. Nie przewijał go i bardzo rzadko pomagał mi w kąpaniu. Zwykle z łaską przynosił wanienkę i tyle. Ogólnie to chodzi o to że nie doceniał i niedocenia mnie i tego że się zajmuję dzieckiem. Często mówi że nic ni robię, itp. A ja cały czas zajmuję się małym, w między czasie robię mężowi sniadanie, obiad i kolację (bo sam nie może, jest zmęczony ...), piorę, prasuję , sprzątam ... i jak starczy czasu to wychodze na spacery z małym. Jak coś dolega dziecku to ja z nim idę do przychodni, na szczepienia czy też jadę ndo lekarza specjalisty. Oczywiście na większość z tych rzeczy pieniądze dają mi moi rodzice, bo mój mąż jest "oszczędny". Prawie wszystkie ubranka i akcesoria dla dziecka, w tym masa pampersów które „idą jak woda” dostałam od rodziców. Nawet nutramigen (sztuczne mleko) którym czasem dokarmiam małego musieli kupić mi rodzice, bo mąż twierdzi że lepiej dawać mleko krowie (jest tańsze i mają go pod dostatkiem). Dziecko natomiast jest na nabiał uczulone! Ale co tam, przecież alergia to wymysł lekarzy. Mój mąż wszystko wie czas karmię maleństwo piersią, choć czasami dodaję trochę mleka sztucznego z powodu alergii (zalecenie pediatry oraz alergologa dziecięcego). Sama od początku porodu jestem na ścisłej diecie (dla dobra dziecka). Oczywiście to wszystko co opisuję to tylko wybrane, niektóre momenty, które miały naświetlić naszą rodzinną wiem czy jest to ważne, ale ja i mąż nie kochaliśmy się od ponad roku. Ja tego nie chciałam. Chciałbym wiedzieć czy w tej sytuacji jest możliwość abym to ja sprawowała władzę rodzicielską nad dzieckiem? Mąż mieszka na wsi a moi rodzice, z którymi chce zamieszkać w mieście (to samo województwo). Mąż jest w trakcie zaocznego studium a ja mam skończoną tylko szkołę średnią. Czy to również ma wpływ na postanowienie Sądu? Nadmienię że od września chciałbym zacząć naukę w zaocznym studium i nie wiem czy jest to sytuacja na mój plus czy minus (tuż po ślubie chciałm zacząć naukę, ale mąż stwierdził że nie ma pieniędzy a zanim poszłam do pracy okazało się że jestem w ciąży). Mąż ma gospodarstwo a ja nie mam nic (oczywiście oprócz willi rodziców, którzy przyjmą mnie bez problemu). Jaka jest szansa, że Sąd właśnie mi przyzna władzę rodzicielską? Od czego mam zacząć?

^{§ Proszę o pomoc opieka naprzemienna po rozwodzie (odpowiedzi: 1) W trakcie rozwodu została podpisana ugoda opieka nad dzieckiem sprawowana jest przez obojga rodziców z tym że miejsce zamieszkania jest przy ojcu § Opieka naprzemienna (odpowiedzi: 6) Chcemy sie rozwiesc z mezem,mamy 2 msc dziecko. Ja mieszkam w domu jest moja wlasnoscia.}

Dziecko rozwiedzionych rodziców. Poniedziałki i co drugi weekend u taty, do tego lekcje tenisa pod okiem taty. Reszta czasu z mamą, odstępstwa – tylko niewielkie, najczęściej w wakacje albo w ferie. A może raz u mamy, raz u taty – na zmianę, u każdego po równo? Opieka naprzemienna – co to takiego? „Przestaliśmy się z tatą kochać, ale nie przestaliśmy kochać Ciebie” Tego typu komunikaty często słyszą dzieci, których rodzice się rozstali. Oczywiście nie zawsze bywa tak łagodnie i przyjemnie, jednak emocje, nawet te najbardziej intensywne z czasem opadają, a nowa sytuacja całej rodziny wymaga zupełnie nowej organizacji. Organizacji czasu, miejsca spotkań, podziału obowiązków, jednym słowem organizacji nowego życia – życia osobno, którego istotnym „łącznikiem” pozostaje dziecko. Problem sprawowania opieki nad dzieckiem po rozwodzie rodziców stanowi przedmiot zainteresowania nie tylko tych, którzy się rozstają, ale także specjalistów pracujących z rodzinami, prawników czy też nauczycieli. Opieka naprzemienna jest rozwiązaniem, które zakłada, że dziecko spędza tyle samo czasu z każdym z rodziców, a więc ich udział w wychowaniu jest podobny. Rozwiązanie to, choć praktykowane w wielu krajach, budzi szereg kontrowersji i ma zarówno swoich zwolenników jak i przeciwników. Jakie argumenty za i przeciw można przytoczyć? Zwolennicy opieki naprzemiennej Zwolennicy tego rozwiązania, wskazują na równe szanse w opiece nad dzieckiem. Szczególnie zwraca się tu uwagę na szanse dla ojców, którzy przy obecnych rozwiązaniach prawnych są tymi poszkodowanymi rodzicami (w przeważającej części przypadków dominującą rolę w opiece sprawuje matka, a ojcowie mają do dyspozycji tylko weekendy i wyjazdy na wakacje). Dla wielu ojców i ich dzieci, perspektywa widywania się tylko w weekendy jest tragedią, z którą nie chcą się godzić. Bardzo często zdarza się bowiem tak, że ojcowie są tak samo, a niekiedy nawet bardziej, zaangażowani w wychowanie dziecka i rozwiązanie, w którym opieka przyznawana jest matce jest krzywdzące nie tylko dla nich, ale i dla dziecka. Oczywiście są i tacy ojcowie, którzy nie chcą utrzymywać kontaktów z matką dziecka i z nim samym, a nawet uchylają się od odpowiedzialności w postaci alimentów. Tak jak zdefiniowany jest obraz ojca, tak i obraz matki wydaje się być łatwy do określenia, przynajmniej jeśli mówimy o cechach, które są ważne dla dziecka. W sprawach o przyznanie opieki nad dzieckiem, to właśnie matki częściej „wygrywają”, a wielu ojców nawet nie próbuje z tym walczyć. Na taką sytuację niewątpliwie wpływają również pewne stereotypy, obiegowe opinie, zgodnie z którymi „matki lepiej potrafią zaopiekować się dzieckiem”. Czy opieka naprzemienna jest dobra dla dziecka? Jednoznaczne i ogólne określenie, co jest lepsze dla dziecka, jest zatem niemożliwe. Takich rodzicielskich układów może być kilka, a rozłożenie akcentów na danego rodzica bardzo zróżnicowane. Zaangażowany ojciec i matka skupiona na sobie, oddana matka i ojciec, który nie zajmuje się dziećmi, a pomiędzy nimi dziecko, które niczego tak nie potrzebuje, jak poczucia bezpieczeństwa. I właśnie owo poczucie bezpieczeństwa a w zasadzie jego zachwianie jest największym zarzutem wobec założeń opieki naprzemiennej. W myśl tego rozwiązania dziecko ma dwa, nijako równoległe domy, w których mieszka „pół na pół”, zwykle po dwa tygodnie. Uczęszcza przy tym do jednej szkoły, jednak udział rodziców w opiece rozłożony jest po równo. Rozwiązanie to wymaga bliskości zamieszkania obojga rodziców, a także ustalenia pewnych zasad między nimi, których oboje muszą przestrzegać. Takie rozwiązanie daje każdemu z rodziców równe prawa i obowiązki, równy udział w życiu dziecka – jego radościach i zmartwieniach, sukcesach dnia codziennego i problemach. Dzięki temu rozwiązaniu dziecko ma szansę być z obojgiem rodziców „po równo”, być może jego tęsknota za jednym z rodziców jest wtedy mniejsza, być może również łatwiej mu znieść poczucie bycia „nielojalnym” wobec jednego z rodziców. Z drugiej strony niepokój rodzi owa zmienność, brak pewnej stabilizacji. Zastanawiać przecież może fakt, że nawet dorośli ludzie nie lubią „życia na walizkach”, jak zatem mają odnaleźć się w nim dzieci? Owo wspomniane już poczucie bezpieczeństwa jest niezwykle istotne w rozwoju każdego dziecka. Przekonanie o pewnej stałości, niezmienności czy też nawet przynależności ściśle z tym bezpieczeństwem się łączą. Nawet takie rzeczy (ktoś powiedziałby banalne), jak łóżko, pokoik, zabawki stanowią pewien element „osadzenia się” w danym miejscu – to jest przecież moje łóżko i moje zabawki, tu jest mój dom. Obrońcy opieki naprzemiennej powiedzą, że dziecko ma wtedy dwa domy i do każdego z nich może się przywiązać, niemniej jednak brak tej stałości, niezmienności w życiu dziecka, może przemawiać na niekorzyść tego rozwiązania. Wśród istotnych argumentów przytaczanych „za” przeważa ten o równym podziale obowiązków i praw wobec rodziców. Wśród tych „przeciw” - brak poczucia stabilizacji. O tym, które przeważają nie ma sensu wyrokować, bo zawsze jest to sprawa indywidualna i z pewnością znajdą się takie rodziny, w których będzie to najlepsze z możliwych rozwiązań, jak również takie, którym przyniesie ono więcej szkody niż korzyści. Bez względu na wszystko, warto więc aby sensem każdego z rozwiązań było dobro dziecka, tego konkretnego Janeczek-Romanowska, psycholog

Jak racjonalnie uregulować kwestię opieki nad wspólnym dzieckiem po rozwodzie w sytuacji, gdy ze względu na napięte stosunki trudno o rzeczowy dialog między rodzicami? W pierwszej kolejności warto zobiektywizować ogląd sytuacji, a konstruowanie planu opieki poprzedzić badaniami psychologicznymi dziecka, zwracając się o opinię do

Ustalenie opieki nad dzieckiem w trakcie rozwodu, to trudny okres zarówno dla małżonków jak i dla ich dzieci, gdyż zawsze łączy się z wieloma negatywnymi emocjami. W jaki sposób jest ustalana bądź przyznawana opieka nad dziećmi - wyjaśnia Adwokat Luiza Migdał. To, jak będzie wyglądała opieka nad małoletnimi dziećmi w czasie postępowania o rozwód oraz po rozwodzie, zależy przede wszystkim od tego, czy rodzice są w stanie porozumieć się co do tego, z kim będą mieszkały dzieci i jak będą wyglądały kontakty po orzeczeniu rozwodu. Pełnoletnie, niesamodzielne dzieci stron, nie są objęte zainteresowaniem Sądu i same decydują, z którym z rodziców będą mieszkać w trakcie rozwodu i po jego orzeczeniu. Rozwód a opieka nad dzieckiem: zgoda pomiędzy rodzicami co do opieki nad dziećmi W sytuacji pełnej zgody pomiędzy rodzicami, co do tego u którego z nich mają po zakończeniu związku małżeńskiego mieszkać dzieci, Sąd orzeka zgodnie z propozycją przedstawioną przez małżonków. W polskim prawie, co do zasady, funkcjonuje reguła dotycząca zakazu rozdzielania rodzeństwa, które powinno wychowywać się razem. Zdarza się jednak, że dzieci mieszkają oddzielnie – jedne z matką a inne z ojcem, gdyż podczas faktycznego rozstania rodzice podzielili się opieką nad małoletnimi. W takiej sytuacji Sąd, kierując się dobrem dzieci oraz istniejącą już sytuacją faktyczną, wyraża zgodę na taki podział nie ingerując w ustalenia rodziców. W przypadku pełnej zgody pomiędzy rodzicami to oni wspólnie decydują co do sposobu kontaktowania się dzieci z rodzicem, z którym stale nie mieszkają. Małżonkowie mogą szczegółowo uregulować przed Sądem terminy kontaktów z dziećmi oraz sposób, w jaki będą przebiegały lub też ustalić, że Sąd nie będzie orzekał w tym przedmiocie. Wówczas, w razie późniejszej zmiany sytuacji i problemów z kontaktami, mogą skierować do Sądu Rejonowego właściwego dla miejsca zamieszkania dziecka wniosek o uregulowanie kontaktów z dziećmi. Rodzice mogą także zdecydować o sprawowaniu nad dziećmi opieki naprzemiennej, co w praktyce polega na tym, że dzieci mieszkają zarówno u jednego jak i u drugiego rodzica w powtarzających się i porównywalnych okresach. Rozwiązanie to wykorzystywane jest jednak bardzo rzadko, a decydującym czynnikiem jest tu dobro dziecka i faktyczne możliwości rodziców. Kompromis pomiędzy małżonkami to sytuacja najkorzystniejsza dla dzieci, które nie są wówczas włączane w konflikt pomiędzy rodzicami. Niestety praktyka pokazuje, że często dzieci stają się obiektem wzajemnych rozgrywek pomiędzy małżonkami. Często zdarza się, że rodzic, z którym aktualnie mieszka dziecko, uzależnia kontakty od wysokości alimentów albo ich terminowego płacenia lub też utrudnia kontakty z innych przyczyn zwyczajnej złośliwości. W braku zgody między rodzicami co do miejsca zamieszkania dzieci, zasad kontaktowania się z drugim z rodziców oraz co do władzy rodzicielskiej rozstrzyga Sąd w toczącej się sprawie o rozwód. Brak zgody pomiędzy rodzicami co do opieki nad dziećmi w trakcie postępowania o rozwód W trakcie postępowania o rozwód małżonkowie często mieszkają już oddzielnie. Co do zasady ten z małżonków, który opuszcza rodzinę godzi się na to by dzieci mieszkały stale z drugim z rodziców. Chce jednak utrzymywać regularne kontakty z dziećmi. Zdarza się również, że pomiędzy rodzicami w ogóle nie ma porozumienia co do tego z kim mają mieszkać dzieci lub jak mają wyglądać kontakty z drugim z rodziców. Brak porozumienia co do miejsca zamieszkania dziecka oraz kontaktów stanowi wówczas przedmiot sporu i w tym zakresie decyzję podejmuje ostatecznie Sąd Okręgowy, przed którym toczy się postępowanie o rozwód. Zdarza się, że ten z małżonków z którym dzieci stale mieszkają utrudnia lub całkowicie uniemożliwia drugiemu kontaktowanie się z dziećmi. W takiej sytuacji małżonek pozbawiony kontaktu z dziećmi może złożyć wniosek o wydanie postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia kontaktów. Opłata od wniosku o zabezpieczenie wynosi 40 zł, chyba że został on złożony już w pozwie o rozwód. W takim wypadku powód nie ponosi dodatkowej opłaty. W przedmiocie zabezpieczenia Sąd rozstrzyga po przeprowadzeniu rozprawy. Podczas rozprawy każdy z rodziców może przedstawić swoje stanowisko oraz argumenty co do tego, jak mają wyglądać kontakty. Często, z pomocą Sądu, strony są w stanie wypracować zgodne porozumienie jeszcze podczas rozprawy. W przypadku braku porozumienia rozstrzyga o tym Sąd wydając postanowienie. Postanowienie takie jest natychmiast wykonalne, ale nie ostateczne. Małżonek albo obie strony, jeżeli nie są zadowolone z decyzji Sądu mogą złożyć wniosek o uzasadnienie postanowienia a następnie zażalenie. Zażalenie rozpoznaje, na posiedzeniu niejawnym, właściwy Sąd Apelacyjny. Postanowienie tego Sądu obowiązuje do czasu prawomocnego zakończenia postępowania. W przypadku zmiany okoliczności można w każdym momencie złożyć wniosek o zmianę postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia kontaktów. Uzyskanie postanowienia zabezpieczającego kontakty nie oznacza jednak, że będzie ono wykonywane. W przypadku nieprawidłowego realizowania kontaktów rodzic może wszcząć przed właściwym Sądem Rejonowym postępowanie o zagrożenie nakazaniem zapłaty sumy pieniężnej w trybie art. 598 §1 (15) za każdy nieprawidłowo wykonany lub niewykonany kontakt. Czytaj też: >> Adwokat radzi: jak obliczyć alimenty na dziecko? W przypadku, gdy małżonek z którym aktualnie nie mieszkają małoletnie dzieci ma zastrzeżenia co do sprawowania nad nimi opieki przez drugiego z rodziców, lub po prostu nie zgadza się na to by dzieci mieszkały z drugim z rodziców, ma możliwość podjęcia próby zmiany miejsca zamieszkania dzieci przez Sąd. Wówczas powinien złożyć do Sądu, przed którym trwa postępowanie o rozwód, wniosek o wydanie postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia miejsca zamieszkania dzieci przy nim. Zanim Sąd wyda postanowienie w tym zakresie wysłuchuje strony, świadków, zapoznaje się ze złożonymi dowodami oraz często przeprowadza dowód z opinii OZSS czyli Opiniodawczego Zespołu Sądowych Specjalistów. Biegli wydają opinię po przeprowadzonym badaniu rodziców oraz dzieci. Wynik badania jest przeważnie decydujący, a po zapoznaniu się z wnioskami opinii Sąd, na ich podstawie, orzeka o tym z kim mają zamieszkać dzieci i jak powinna kształtować się władza rodzicielska oraz kontakty. Małżonkowie mogą jednakże składać do wydanej opinii zastrzeżenia na piśmie oraz wnosić o wezwanie biegłych na rozprawę. Zdarza się, że podczas wieloletnich procesów o rozwód opinia taka wydawana jest kilkukrotnie w razie zmiany sytuacji faktycznej. Rozwód a opieka nad dzieckiem: rozstrzygnięcie o sposobie opieki nad dziećmi w wyroku rozwodowym Ostatecznie, o sposobie sprawowania opieki nad dziećmi, rozstrzyga Sąd. W przypadku braku zgody małżonków podejmuje decyzję zgodną z dobrem wspólnych małoletnich dzieci rozstających się stron jednakże tylko w sytuacji, gdy stwierdzi, że rozwód jest dopuszczalny, tj. w skutek jego orzeczenia nie ucierpi dobro dzieci albo gdy z innych przyczyn orzeczenie nie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. W sytuacji gdy Sąd uzna, że małżeństwo nie zostaje rozwiązane, wszystkie sprawy dotyczące małoletnich dzieci strony mogą uregulować przed Sądem Rejonowym w oddzielnych postępowaniach. Wydane przez Sąd orzekający w sprawie o rozwód postanowienia o zabezpieczeniu przestają bowiem obowiązywać w momencie uprawomocnienia się wyroku tego Sądu. Sytuacja taka zdarza się jednakże bardzo rzadko. Często jednak jedno z małżonków lub oboje nie są zadowoleni z wydanego przez Sąd rozstrzygnięcia. Wówczas, w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia wyroku mogą złożyć wniosek o jego uzasadnienie. Następnie zaś, po otrzymaniu wyroku wraz z uzasadnieniem, strony mogą złożyć apelację do właściwego Sądu Apelacyjnego. W czasie oczekiwania na rozstrzygnięcie przez Sąd II instancji, co często trwa kilka miesięcy, obowiązują wydane postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia. Małżonkowie mogą także w dalszym ciągu składać wnioski o zabezpieczenie lub o zmianę obowiązujących postanowień. Wyrok Sądu Apelacyjnego tj. Sądu II instancji jest ostateczny. Od tego rozstrzygnięcia nie ma możliwości wniesienia skargi kasacyjnej do Sądu Najwyższego. Aktualnie zmiana przepisów, w wyjątkowych ściśle określonych przypadkach, umożliwia zwrócenie się z wnioskiem o wniesienie w imieniu jednej ze stron skargi nadzwyczajnej. Zmiana sposobu sprawowania opieki nad dziećmi po rozwodzie Wyrok w sprawie o rozwód nie decyduje trwale o tym, w jaki sposób ma być sprawowana opieka nad dziećmi po rozwodzie. Każdy z rodziców może, w przypadku istotnej zmiany sytuacji po rozwodzie, wszcząć postępowanie o zmianę wyroku rozwodowego w przedmiocie spraw dotyczących dzieci. Sprawy takie dotyczyć mogą alimentów (podwyższenia, obniżenia, uchylenia), władzy rodzicielskiej, miejsca zamieszkania dzieci oraz kontaktów. Przepisy nie określają ściśle terminu w jakim taką sprawę można założyć. Ważne jest by wystąpiła „istotna okoliczność” uzasadniająca zmianę. O tym, czy podawana przez wszczynającego postępowanie argumentacja zasługuje na uwzględnienie, decyduje właściwy dla miejsca zamieszkania dziecka Sąd Rejonowy po przeprowadzeniu postępowania. Korzystając z mojego doświadczenia nie polecam zakładania kolejnej sprawy zaraz po wydaniu prawomocnego wyroku w sprawie o rozwód. Postępowanie przed Sądem Rejonowym nie jest bowiem kolejną instancją tej samej sprawy. Jeżeli nie wystąpiła nagła, radykalna zmiana sytuacji warto jest odczekać cierpliwie, aż wyrok w sprawie o rozwód faktycznie przestanie być aktualny. Są jednak sytuacje wymagające natychmiastowej ingerencji Sądu co do sprawowania nad dziećmi opieki np. małoletni zaczynają zgłaszać że są zaniedbywani przez rodzica, widać niekorzystne zmiany w zachowaniu dzieci, itp. Zdarza się także, że dzieci same zgłaszają wprost wolę zamieszkania z drugim z rodziców. W takim wypadku należy złożyć do Sądu Rejonowego, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania dzieci, wniosek o zmianę wyroku rozwodowego w przedmiocie miejsca zamieszkania małoletnich wraz z wnioskiem o wydanie postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia w tym zakresie. Podczas postępowania Sąd wysłuchuje strony i przeprowadza wskazane przez nie dowody z zeznań świadków, dokumentów (często nagrań i zdjęć). Może także dopuścić przeprowadzenie wywiadu przez kuratora w miejscu zamieszkania dzieci i u drugiego z rodziców oraz opinię OZSS. Sprawa kończy się wydaniem przez Sąd postanowienia, które niezadowolony rodzic może zaskarżyć apelacją. W tego rodzaju sprawach wyrok Sądu II instancji jest ostateczny, a skarga kasacyjna nie przysługuje. Zmiany, po wydaniu rozstrzygnięcia w sprawie o rozwód, wraz z wiekiem dzieci, często wymagają także ustalone wcześniej kontakty. Jeżeli rodzice ustalili je szczegółowo, ale po tym jak emocje opadną są w stanie porozumiewać się w sprawach dotyczących dzieci, mogą samodzielnie modyfikować sposób kontaktowania się z małoletnimi. Kontakty z drugim z rodziców są prawem dziecka, które obie strony powinny starać się jak najlepiej realizować. Powinny być one dostosowane do indywidualnych potrzeb dziecka oraz możliwości sprawowania nad nim opieki przez drugiego z rodziców. Problem pojawia się natomiast w przypadku dalszego konfliktu w tym zakresie. Wówczas rozszerzenie kontaktów z dzieckiem możliwie jest za pośrednictwem Sądu. Rodzic, który chce dokonać zmiany sposobu kontaktowania się z dzieckiem, może wnieść do Sądu Rejonowego, właściwego dla miejsca zamieszkania dzieci, sprawę o zmianę wyroku rozwodowego w zakresie kontaktów. Podczas postępowania Sąd wysłuchuje strony i przeprowadza wskazane przez nie dowody z zeznań świadków, dokumentów(często nagrań i zdjęć). Sprawa kończy się wydaniem przez Sąd postanowienia, które niezadowolony rodzic może zaskarżyć apelacją. W tego rodzaju sprawach wyrok Sądu II instancji jest ostateczny, skarga kasacyjna nie przysługuje. Rozwód a opieka nad dzieckiem: Podsumowanie Najlepszym rozwiązaniem, biorąc pod uwagę dobro małoletnich dzieci stron jest sytuacja, w której rodzice są w stanie porozumieć się w zakresie sprawowania opieki nad dziećmi oraz kontaktów. W innych wypadkach za strony decyduje Sąd, kierując się przede wszystkim dobrem małoletnich dzieci. Pamiętać należy jednocześnie, że w przypadku każdej istotnej zmiany sytuacji jeden z rodziców może wnieść sprawę o zmianę rozstrzygnięcia co do miejsca zamieszkania dzieci oraz kontaktów. Autor porady: Adwokat Luiza Migdał Adwokat prowadzący indywidualną Kancelarię Adwokacką specjalizującą się przede wszystkim w sprawach z zakresu prawa rodzinnego (rozwód, alimenty, podział majątku wspólnego, kontakty, władza rodzicielska, itp.) oraz prawa pracy. Prowadzi sprawy przed Sądami zazwyczaj w województwie lubelskim oraz mazowieckim. Udziela także porad prawnych online osobom z całej Polski i przebywającym poza granicami kraju. Prywatnie - żona, mama, mól książkowy

Opieka nad dzieckiem po rozwodzie Sąd musi rozstrzygnąć w wyroku rozwodowym nie tylko o władzy rodzicielskiej, ale też o kontaktach z dzieckiem. Autor jest aplikantem radcowskim w Kancelarii Radców Prawnych K&L Legal Granat i Wspólnicy Sp.k ^{Czyli ten artykuł z Rzeczpospolitej jest niewiarygodny:Wolne na potomka z poprzedniego związku można wziąć pod warunkiem, że eksmałżonek oświadczy, iż nie jest zainteresowany zwolnieniem na dzieckoJednym z uprawnień pracowniczych związanych z rodzicielstwem są przysługujące w danym roku kalendarzowym dwa dni na opiekę nad potomkiem. Zdarzają się jednak sytuacje, gdy z pozoru jasne i zrozumiałe regulacje rodzą wątpliwości w praktyce. Oto przykład wzięty z życia naszej Mam dziecko z pierwszego małżeństwa – 11-letnią córkę, na którą zawsze brałam bez problemu dwa dni na opiekę. Teraz wyszłam drugi raz za mąż i mam z tego związku kolejne dziecko (córka ma obecnie 10 miesięcy). Czy na starszą córkę mogę wziąć dwa dni opieki u siebie w pracy, a mąż dwa dni opieki na naszą wspólną córkę? – pyta czytelniczkaCzytelniczka może wykorzystać 2 dni opieki na dziecko z pierwszego małżeństwa, jeśli jej były małżonek nie ma zamiaru korzystać z tego uprawnienia. Oczywiście wtedy bez problemu obecny partner wykorzysta wolne na ich wspólne drugie odpłatnym prawie do opieki nad potomkiem stanowi art. 188 kodeksu pracy. Zgodnie z nim pracownikowi wychowującemu przynajmniej jedno dziecko w wieku do 14 lat przysługuje w ciągu roku kalendarzowego zwolnienie od pracy na dwa dni, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Zwolnienie to przysługuje zawsze w wymiarze dwóch dni bez względu na to, ile pracownik posiada dzieci (czy ma jedynaka, dwójkę czy większą gromadkę potomstwa).}

opieka nad dzieckiem w święta - Pomocy. Witam. Jestem po rozwodzie i mam uregulowane sądownie widzenia z dzieckiem. Sąd przyznał mi prawo do opieki i widzeń w drugi i czwarty weeked miesiąca i drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia oraz Wielkanocy. W tym roku wigilia przypada na sobotę ( drugi weekend miesiąca ) a drugie święto w

CYTAT(anita b. @ Sun, 25 May 2014 - 16:35) Tylko tak potrafisz się odnieść jak zacytowałam twoje wypowiedzi?A może to ty napisałaś coś innego, niż chciałaś?Byc moze. Nie chce mi sie, ale wytlumacze A wiec tak:CYTAT(anita b. @ Sun, 25 May 2014 - 14:20) A jest też tak, że takie ograniczenie może też spowodwać to, że ojciec się obudzi i przestanie traktować relacje z dzieckiem jako coś naturalnego, bo dziecko po prostu jest, lecz zacznie o to dziecko i relacje dbać. Dla dobra dziecka czasami trzeba zrobić coś wbrew sobie (gdyż być może najchętniej urwałoby się temu ojcu jaja i głowę i zakopało w ogródku) i nie robić tak, jak to nam będzie piszemy o sytuacji, w ktorej to ojciec nie chce sie zajmowac swoimi dziecmi. Tak, lepiej prawa wowczas ograniczyc, bo zmuszanie kogokolwiek do czegokolwiek nie przynosi nigdy dobrych rezultatow. Sa ojcowie, ktorzy dzieci nie chca, sa tez tacy, ktorzy je porzucaja. I wtedy lepiej te prawa ograniczyc/pozbawic, zeby 'tatus' nie wyskoczyl jak 'filip z konopii', kilka lat pozniej, w poukladanym juz zyciu, ze "nagle" pragnie dzieckiem sie zajac, lub, w gorszej wersji, o dziecku decydowac. Bo takich przypadkow tutaj, na forum, mialysmy bez tego: pisalam o sytuacji, kiedy to tatus sam tych praw sie zrzeka, lecz nie w celu zerwania kontaktow z dzieckiem, a ze wzgledu na sytuacje zyciowa i regulacje prawne Czasem tak bywa wiem, skad wzielas pomysl dotyczacy 'urywania jaj', czy robienia tak 'jak nam to bedzie najwygodniej', a juz tekst o "mierzeniu innych wedlug siebie"... Nie wiem, gdzie w moich wypowiedziach zauwazylas jakiekolwiek "mierzenie" kogokolwiek... ...Ale, zeby nie bylo: na konkursie na najfajniejszego "eksa" moze stawac ze mna w szranki chyba tylko Marta Bo to swietny facet jest, nawiasem mowiac.

OrzG7.